Milko Kelemen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1924
Podravska Slatina

Pochodzenie

chorwackie

Data i miejsce śmierci

8 marca 2018
Stuttgart

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Milko Kelemen (ur. 30 marca 1924 w Podravskiej Slatinie[1][2][3][4], zm. 8 marca 2018 w Stuttgarcie[5]) – chorwacki kompozytor.

Życiorys

W latach 1949–1954 studiował kompozycję u Stjepana Šulka i dyrygenturę u Friedricha Zauna w akademii muzycznej w Zagrzebiu[2]. Od 1954 do 1955 roku był uczniem Oliviera Messiaena i Tony Aubina w Konserwatorium Paryskim[1][3]. W latach 1958–1960 kształcił się u Wolfganga Fortnera w Musikhochschule we Fryburgu Bryzgowijskim[1][3]. Od 1955 roku uczestniczył w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie[2]. Od 1953 do 1958 i ponownie od 1960 do 1965 roku był wykładowcą akademii muzycznej w Zagrzebiu[1]. Był współorganizatorem odbywającego się od 1959 roku Biennale Nowej Muzyki w Zagrzebiu, a od 1961 roku jego prezydentem[2].

W latach 1966–1968 pracował w studio muzyki elektronicznym Siemensa w Monachium[1]. Od 1968 roku mieszkał na stałe w Niemczech[2]. W latach 1969–1972 wykładał kompozycję w Schumann-Institut w Düsseldorfie[1][2]. Od 1973 do 1990 roku uczył w Hochschule für Musik w Stuttgarcie[2].

Otrzymał m.in. nagrodę miasta Zagrzebia (1956, 1957, 1959), nagrodę im. Ludwiga van Beethovena przyznawaną przez miasto Bonn (1961), nagrodę włoskiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1962), Wielką Nagrodę telewizji jugosłowiańskiej (1968), nagrodę im. B. Sprenglera (1970) i nagrodę im. V. Nazora (1983)[2]. Odznaczony wielkim krzyżem zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec oraz krzyżem kawalerskim francuskiego Orderu Sztuki i Literatury[4]. Opublikował pracę Klanglabyrinthe: Reflexionen eines Komponisten über die Neue Musik (wyd. Monachium 1981)[1].

Twórczość

Początkowo tworzył w stylu neoklasycznym z elementami chorwackiego folkloru muzycznego, w połowie lat 50. XX wieku pod wpływem uczestnictwa w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie zaczął poszukiwać nowych środków wyrazu[2]. Posługiwał się małymi interwałami w obrębie całości strukturalnych zwanych modusami, których parametry mogły ulegać zmianom[2]. W latach 60. odszedł od serializmu w kierunku aleatoryzmu i improwizacji[2].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

Utwory kameralne

Utwory fortepianowe

Utwory wokalne

Utwory sceniczne

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1844. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 63. ISBN 978-83-224-3303-4.
  3. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 441. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b Tko je tko u Hrvatskoj. Zagreb: Golden marketing, 1993, s. 334. ISBN 953-6168-00-6.
  5. ↑ Preminuo Milko Kelemen, dobitnik Porina za životno djelo. porin.org, 2018-09-03. [dostęp 2020-12-16]. (chorw.).
Międzynarodowe Letnie Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie
wykładowcy
uczestnicy
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
Kategorie