Mandala Regni Adamantis, in orsa Vajrasekhara tantrica condita, symbolus ultimae Buddhae Vairocanae realitatis in Shingon est.

Vajrayāna (Sanscritice वज्रयान), etiam Mantrayāna, Tantrayāna, Buddhismus Tibetanus, Buddhismus Tantricus, et Buddhismus Esotericus appellata, est copia variarum Buddhismi traditionum tantrá mantrisque secretis fundatarum, quae, in India mediaevali ortae, plerumque in Tibetum, Bhutaniam, Asiamque Orientalem serpserunt. Tantra Buddhistica in Tibeto Vajrayāna, in Sinis Tángmì Hanmi 漢密 (唐密 'Esotericismus Sinicus') vel Mìzōng (密宗 'Secta Esoterica'), in Pali Pyitsayãna, atque in Iaponia Mikkyō (密教 'doctrina secreta') appellatur.

Vajrae aeneae et tintinnabulum ex Itsukushima Iaponiae.

Vocabulum vajrayāna in 'vehiculum adamantis' vel 'vehiculum fulminis' in Latinum converti potest, vajram attingens, rem ritualem, in memoriam teli mythici redigentem, virgulae sceptrive similem, quae etiam instrumentum ritibus adhibetur.

Vajrayāna, a Mahāsiddhis Indiae mediaevalis condita, litteras Tantras Buddhisticas appellatas sibi assumit.[1] Mores exercitationesque amplectitur quae mantris, dharanis, mudris, mandalis, et deitatibus Buddhisque mente ante oculos allatis utuntur. Secundum scripturas antiquas, vocabulum vajrayāna unum ex tribus vehiculis vel vias ad humanitatem attingit, quarum aliae Śrāvakayāna (ineleganter Hīnayāna appellata) et Mahāyāna sunt.

Mahasiddhae in monasterio Palpung. Media parte, Putalipa, magnus adeptus, in spelunca sedens, imaginem Samvarae deitatis meditationis intuitur; laeva imaque parte, cultor scipionem calvariae (khaṭvāṅga) et cultrem (kartika) tenet.
Vajrayana varias deitates sicut Bhairavam, in Buddhismo Tibetano Yamantaka appellatam, sibi assumpsit.
Citipati, persona quae Mahākāla repraesentat.
Felix Tantra Unionis Omnicontingentis gentis Tangt.
Monaci caerimonias potestatis Kalachakrae anno 2003 Bodhgaya Indiae intersunt. Nonnullae potestatis ceremoniae magnos initiatorum concursus attrahere possunt.
Tibetana generis Chakrasamvara statua coniunctionem Yab-Yum cum Vajravārāhī coniuge pingit.

Nexus interni

Notae

  1. Macmillan Publishing 2004: 875-876.

Bibliographia

Bibliotheca addita

Nexus externi