![]() Położone w centralnej części rezerwatu jezioro Miedzno, widok od strony zachodniej | |
rezerwat faunistyczny | |
Typ |
faunistyczny[1] |
---|---|
Podtyp |
ptaków[1] |
Państwo | |
Województwo | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
1968 |
Akt prawny | |
Powierzchnia |
88,52 ha |
Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Osie ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu świeckiego ![]() | |
![]() |
Rezerwat przyrody Miedzno[2] – rezerwat faunistyczny (ornitologiczny) w województwie kujawsko-pomorskim, utworzony w 1968 r., wchodzący w skład Wdeckiego Parku Krajobrazowego[3]. Stanowi środowisko wylęgu ptactwa wodnego i błotnego. Znajduje się w gminie Osie w powiecie świeckim, na północ od miejscowości Miedzno. Położony na terenie leśnictwa Orli Dwór, obręb leśny Osie. Zajmuje powierzchnię 88,52 ha[1] (akt powołujący podawał 86,01 ha[4]).
Rezerwat położony jest w dolinie rzeki Sobińska Struga[5] (zwanej też Sobiną) z wodami przepływowego jeziora Miedzno o zmiennym poziomie przecinającej kompleks leśny z północy na południe zatorfioną rynną szerokości od kilkudziesięciu do kilkuset metrów, a otoczenie rezerwatu stanowią lasy głównego kompleksu leśnego[6].
Na obszar rezerwatu składa się:
Rezerwat utworzono na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 4 listopada 1968 r. (M.P. nr 49, poz. 340 z 1968 r.[4]) w celu zachowania miejsc lęgowych i żerowisk ptaków błotnych i wodnych[3]. Rezerwat powstał w celu objęcia ochroną bogatych stanowisk, zarówno pod względem składu gatunkowego jak i liczebności poszczególnych populacji ptactwa wodnego i błotnego[3].
W rezerwacie bytują m.in.: żurawie, łabędzie, kaczki, bocian czarny oraz rzadkie gatunki ptaków drapieżnych, jak np. bielik[5]. Spośród chronionych gatunków ptaków zaobserwować można także m.in. brodźca samotnego, potrzosa, strumieniówkę, kobuza, rybołowa[6].
Spośród roślin chronionych i rzadkich występują m.in. skrzyp olbrzymi, storczyk krwisty, bobrek trójlistkowy[6]. W 2010 odnaleziono tu stanowisko wyblinu jednolistnego, które jest jedynym znanym w północno-zachodniej Polsce, na którym roślina ta obecnie występuje. Populacja składała się z piętnastu owocujących osobników, rosnących na powierzchni około 200 m². Stanowisko nie jest zagrożone[7].
Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej[1].