Vindonius Anatolius Berytius (sive Vindanius, Vindanionius) est scriptor Graecus saec. 4 p. C. n. Conscripsit Synagoge consuetudinum rei rusticae (Graece: Συναγωγὴ γεωργικῶν ἐπιτηδευμάτων). Fortasse idem est atque praetor provinciae Illyrici ab Ammiano Marcellino laudatus, qui magister officiorum in expeditione contra Persas meruit et die 26 Iunii 363 iuxta imperatorem Iulianum in proelio interfectus est.

Anatolius deorum paganorum sectator et familiaris amicus Caesaris Iuliani erat qui statim a militibus Augustus Lutetiae proclamatus est Anatolium magistrum officiorum suum fecit. Antea Constantio imperante magister libellorum et sacrarum cognitionum per Occidentem erat^[1]. Principem in Orientem secutus eodem die et proelio quo Iulianus obiit. Eius corpus secutis diebus a militibus iam proficiscentibus recognitum raptim sepultum est^[2]

Operis Vindonii Anatolii nunc deperditi nonnulla indicia habemus:

• Fons principalis erat operis saec. 6 Cassiani Bassi cui titulus erat Eclogae de re rustica, item deperditi, ex quo multa exstant in Geoponicis imperatori Constantino VII Porphyrogenito dicatis.
• Fons erat operis Hippiatrica intitulati.^[3]
• Photius patriarcha in Bibliotheca sua (codice 163) opus Vindonii Anatolii breviter describit.
• Translatio in lingua Syriaca facta est saec. 6 vel 7 (Ywannys, Akruta); de ea translationes Arabica necnon Armeniaca facta sunt saeculis 9 et 10.
• Una pagina exstat in libro manu scripto Bibliothecae Nationalis Francicae B.N.Gr. 2313 f. 49v.^[4]

Fontes ex quibus hausit Vindonius Anatolius sunt Sextus Iulius Africanus, pseudo-Democritus, pseudo-Apuleius, Quintilii, Tarentinus, Florentinus, Pamphilus et fortasse alii.^[5] In fragmentis Anatolii de bubus citantur Hippocrates, Apsyrtus, Didymus, Tarentinus, Democritus, Quintilii, Africanus, Sotion, Varro, Paxamus, Florentinus.

• Fragmenta Anatolii in corpore Hippiatricorum servata
• Geoponica 2.9: de optima terra "Berytii"
• Geoponica 2.10: de determinatione terrae "Anatolii"
• Geoponica 2.16: de semina eligenda "Vindanionii"
• Geoponica 4.11 "Berytii"
• Geoponica 5.10 "Anatolii"
• Geoponica 5.11 "Berytii"
• Geoponica 5.18 "Anatolii"
• Geoponica 5.33 "Berytii"
• Geoponica 5.34 "Vindanionii"
• Geoponica 6.3-4 "Anatolii"
• Geoponica 6.13 "Anatolii"
• Geoponica 7.28 "Anatolii"
• Geoponica 7.33 "Berytii"
• Geoponica 7.36 "Vindanionii"
• Geoponica 8.24 "Berytii"
• Geoponica 10.8 "Anatolii"
• Geoponica 10.18 "Anatolii"
• Geoponica 10.19 "Berytii"
• Geoponica 10.38 "Berytii"
• Geoponica 10.43 "Vindanionii"
• Geoponica 10.69 "Berytii"
• Geoponica 10.72 "Anatolii"
• Geoponica 10.85 "Anatolii"
• Geoponica 11.20 "Anatolii"
• Geoponica 12.5 "Vindanionii"
• Geoponica 12.7 "Anatolii"
• Geoponica 12.36 "Anatolii"
• Geoponica 12.37 "Berytii"
• Geoponica 13.4.5 "Anatolius et Tarentinus"
• Geoponica 13.4.9 "Anatolius"
• Geoponica 13.12 "Berytii"
• Geoponica 13.12.3 "Anatolius"
• Geoponica 13.17 "Anatolii"
• Geoponica 14.13 "Berytii"
• Geoponica 14.20 "Berytii"
• Geoponica 14.21 "Anatolii"
• Geoponica 18.17 "Anatolii"
• Geoponica 18.18 "Berytii"

• Ammianus Marcellinus, libro vicesimo Rerum gestarum 9.8 necnon libro XXV 3.14 et 6.4.
• Codex Theodosianus XI.39.5

• R. Rodgers, "Kêpopoiïa: Garden-Making and Garden Culture in the Greek Geoponica," in Byzantine Garden Culture, ed. A. Littlewood et al. (Washington, 2002), 159-175.
• De Geoponicis disputatio Johannis N. Lupia anglice

• Antonius Baumstark, "Lucubrationes Syro-Graecae. 2. De versione, quae dicitur, Geoponicorum Syriaca" in Jahrbücher für classische Philologie supplementum 21 (1894) pp. 353—524 citatio
• Henricus Beckh, De Geoponicorum codicibus manuscriptis (Dissertatio inauguralis facultatis philosophicae Universitatis Erlangensis). Erlangae, typis Jungii et filii, 1886 citatio et in Acta seminarii philologici Erlangensis vol. 4 pp. 261-346
• Carl Brockelmann, "Die armenische Übersetzung der Geoponica" in Byzantinische Zeitschrift vol. 5 (1896) pp. 385-409
• E. Fehrle, Richtlinien zur Textgestaltung der griechischen Geoponica. Heidelbergiae, 1920.
• John A. C. Greppin, "The Armenians and the Greek Geoponica" in Byzantion vol. 57 (1987) pp. 46-55.
• J. F. Habbi, "Testi geoponici classici in siriaco e in arabo" in Autori classici in lingue del vicino e medio oriente ed. G. Fiaccadori (Roma, 1990) pp. 77–92.
• Anne McCabe, A Byzantine Encyclopaedia of Horse Medicine: the sources, compilation, and transmission of the "Hippiatrica". Oxonii: Oxford University Press, 2007. ISBN 978-0-19-927755-1
• Petrus Needham, ed., Γεωπονικά: Geoponicorum sive De re rustica libri XX Cassiano Basso scholastico collectore (Cantabrigiae 1704) pp. viii-ix
• E. Oder, "Beiträge zur Geschichte der Landwirthschaft bei den Griechen" in Rheinisches Museum vol. 45 (1890) pp. 58-98, 202-22, vol. 48 (1893) pp. 1-40.
• E. Oder, K. Hoppe, Corpus hippiatricorum Graecorum. Lipsiae: Teubner, 1927.
• A. Paul de Lagarde, Geoponicon in sermonem syriacum versorum quae supersunt. Lipsiae: Teubner, 1860.
• R. H. Rodgers, "Hail, Frost, and Pests in the Vineyard: Anatolius of Berytus as a Source for the Nabataean Agriculture" in Journal of the American Oriental Societies vol. 100 (1980) pp. 1–11.
• J. L. Teall, "The Byzantine agricultural tradition" in Dumbarton Oaks papers vol. 25 (1971) pp. 35-59.