Izzat Darwaza | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | محمد عزة بن عبد الهادي دَرْوَزَة |
Jaiotza | Nablus, 1888ko ekainaren 21a |
Herrialdea | Palestina Egipto |
Lehen hizkuntza | arabiera |
Heriotza | Damasko, 1984ko uztailaren 26a (96 urte) |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | arabiera |
Jarduerak | |
Jarduerak | historialaria, politikaria, mufassir (en) eta intelektuala |
Enplegatzailea(k) | An-Najah National University (en) |
Lan nabarmenak | ikusi
|
Mugimendua | arabiar nazionalismoa |
Sinesmenak eta ideologia | |
Erlijioa | islama |
Alderdi politikoa | Independence Party (en) Al-Fatat (en) |
Muhammad Izzat Darwaza edo Muhammad Izzat Darwazeh (Nablus, 1888 – 1984) britainiarren aurkako nazionalista palestinarra izan zen, britaniarrak agintean egon zirenean, 1917tik 1948ra bitartean.[1]
1905ean, funtzionario otomandarra izan zen Nablusen, eta 1908tik aurrera arabiar nazionalismorantz jo zuen, eta talde erradikalekin harremanetan jarri zen, hala nola Deszentralizazioaren Alderdiarekin (Hizb al-la markaziyya) eta Gazteria Arabiarraren Elkartearekin (al-Fatat gisa ezaguna).
Otomandar Inperioa erori ondoren, 1919ko maiatzean Al-Fatateko Batzorde Nagusiko idazkaria izan zen, Damaskoko Faysal ibn Husayn emirraren gobernuaren sostengu nagusia. Frantziarrek Faysal kendu zutenean (1920ko martxoa) Muhammad Nablusera itzuli zen eta Palestinako agintaldi britainiarraren eta emigrazio juduaren aurkako borrokari ekin zion.
Wakf-en administratzaile gisa, al-Hadjdj Amin al-Husayni Kontseilu Islamiar Goreneko presidentea izan zen. 1932an Istiqlal alderdiaren sortzaileetako bat izan zen. Damaskora joan zen 1936an Palestinan borroka hasi zenean, britainiarrek Arabiar Batzorde Gorena legez kanpo utzi zuten eta Kontseilu Islamiar Gorenaren presidentetzatik kendu zuten muftia; Muhammad ezin izan zen Palestinara itzuli 1939ko borroken amaieran. 1939ko ekainaren 5ean, frantziarrek atxilotu zuten, britainiarren aurka aritzeagatik, eta 1940ko azarora arte ez zuten askatu, orduan Turkiara emigratu zuen, gerraren amaiera arte, eta orduan Damaskora mugitu, Palestinara itzuli gabe.
Hogeita hamar liburu baino gehiago idatzi zituen, asko historiari buruz eta erlijioari buruz beste batzuk. Autobiografia bat argitaratu zuen zenbait liburukitan. 97 urterekin hil zen.[1]