34, 32, 15, 28 | ||||||||||||||
silny skrzydłowy/środkowy | ||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Wayne Richard Embry | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1937 | |||||||||||||
Wzrost |
203 cm | |||||||||||||
Masa ciała |
109 kg | |||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||
Aktywność |
1958–1969 | |||||||||||||
Szkoła średnia |
Tecumseh (New Carlisle, Ohio) | |||||||||||||
College |
Miami (Ohio) (1955–1958) | |||||||||||||
Draft |
1958, numer: 22 | |||||||||||||
|
Wayne Richard Embry (ur. 26 marca 1937 w Springfield) – amerykański koszykarz, skrzydłowy, mistrz NBA, uczestnik spotkań gwiazd, działacz klubowy, dwukrotny Menedżer Roku NBA[1].
Podczas pobytu na Miami University był wielokrotnie wyróżniany za swoje osiągnięcia. Przez dwa lata przewodził konferencji MAC zarówno pod względem zdobytych punktów, jak i zbiórek. Nadal jest w posiadaniu kilku rekordów uczelni, np. w najwyższej średniej zbiórek w karierze (15,5). Znajduje się w czołówce na liście strzelców wszech czasów (1401 punktów) oraz najlepiej zbierających (1117 zbiórek). Nadal dzierży zarówno rekord uczelni, jak i konferencji MAC w największej liczbie zbiórek, uzyskanych w trakcje pojedynczego spotkania (34) oraz całego sezonu (488). Po zakończeniu kariery akademickiej był jednym z zaledwie dziesięciu zawodników w historii konferencji MAC, którzy zdołali uzyskać w swojej karierze co najmniej 1000 punktów oraz zbiórek.
Po opuszczeniu uczelni przystąpił do draftu NBA, w którym to został wybrany z numerem 22 przez St. Louis Hawks. Niedługo po drafcie, 5 sierpnia 1958 roku, został wytransferowany do starających się odbudować swój skład Cincinnati Royals. Wraz z nim oddano również Jima Palmera, Darrella Floyda, Gerry'ego Calverta i Kena Sidle'a. W przeciwnym kierunku powędrował natomiast All-Star – Clyde Lovellette[2]. Wkrótce (1960) do zespołu dołączył Oscar Robertson, a zespół Royals stał się jedną z czołowych drużyn NBA. Wayne Embry, Oscar Robertson oraz Jack Twyman byli wtedy w miarę regularnymi uczestnikami NBA All-Star Games. Embry w trakcie swojego pobytu w Cincinnati był pięciokrotnie powoływany do udziału w spotkaniu gwiazd.
W 1966 roku Royals wysłali Embry'ego do Boston Celtics w zamian za późniejszy wybór trzeciej rundy draftu 1967 roku – Sama Smitha[2]. W barwach Celtics Embry sięgnął po tytuł mistrzowski w 1968 roku. Po zakończeniu rozgrywek nie został zastrzeżony przez klub, w wyniku czego wziął udział w tzw. expansion drafcie, stając się w ten sposób nowym zawodnikiem Milwaukee Bucks[2]. Po zaledwie roku zdecydował się zakończyć sportową karierę, mimo przyzwoitych statystyk (13,1 punktu, 8,6 zbiórki)[2].
Wkrótce po zakończeniu kariery zawodniczej Embry objął etat asystenta generalnego menedżera klubu Bucks. Został pierwszym w historii afroamerykańskim menedżerem klubu NBA, kiedy w 1971 roku objął to stanowisko w Milwaukee Bucks[3]. Piastował je do 1979 roku. W latach 1985–1992 był menedżerem, a następnie wiceprezydentem Cleveland Cavaliers (1992–1994)[4]. W 1994 roku został pierwszym Afroamerykaninem, który objął stanowisko prezydenta klubu NBA – Cleveland Cavaliers[4]. W klubie Cavs pracował do 2000 roku. Za swoje dokonania był dwukrotnie wyróżniany tytułem Menedżera Roku NBA[1]. W latach 2004–2006 był związany z klubem Toronto Raptors.