Pełne imię i nazwisko |
Rudy Tomjanovich, Jr. | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1948 | |||||||||||||||||||||
Wzrost |
203 cm | |||||||||||||||||||||
Masa ciała |
99 kg | |||||||||||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||||||||||
Aktywność |
1970–1981 | |||||||||||||||||||||
Szkoła średnia |
Hamtramck (Michigan) | |||||||||||||||||||||
College |
University of Michigan (1967–1970) | |||||||||||||||||||||
Draft |
1970, numer: 2 | |||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
|
Rudy Tomjanovich (ur. 24 listopada 1948 w Hamtramck) – amerykański koszykarz występujący na pozycji skrzydłowego, po zakończeniu kariery zawodniczej trener koszykarski, dwukrotny mistrz NBA, jako trener Houston Rockets.
Został wybrany w 1970 w pierwszej rundzie draftu przez San Diego Rockets. W swoim pierwszym sezonie w NBA spędzał na parkiecie średnio ponad 10 minut, notując ok. 5 punktów i 5 zbiórek na mecz. W następnych dwóch sezonach po przenosinach zespołu do Houston, zdecydowanie poprawił swoje statystyki. W trzecim sezonie był najlepszym strzelcem drużyny (18,7 punktu na mecz) oraz najlepszym w walce na tablicach notując średnio 11,6 zbiórek w meczu. W sezonie 1974–1975, awansował z Rakietami do pierwszych playoffów w historii drużyny. W sezonie 1976–1977 zespół awansował do finału konferencji. Kolejny sezon okazał się dla Tomjanovicha bardzo pechowy. W czasie meczu z Los Angeles Lakers doszło do bijatyki, w której Rudy został uderzony w twarz, przez co pauzował przez pół sezonu. Jeszcze dziś Tomjanovich ma problemy ze słuchem, spowodowane tamtą bójką. Na parkietach spędził jeszcze trzy sezony, które nie obfitowały w sukcesy. Karierę zakończył 2 października 1981 roku, a jego numer - 45 zawisnął pod dachem hali w Houston 28 stycznia 1982. W latach 1973-1979 co rok uczestniczył w meczu gwiazd.
Przygodę z trenerką rozpoczął w sezonie 1985-86. Był asystentem trenera Rockets. Posadę pierwszego trenera objął w trakcie sezonu 1991-92, kiedy to rozegrane były już 52 spotkania. Nie udało mu się doprowadzić zespołu do playoff. W kolejnym sezonie ta sztuka mu się udała i awansował nawet do półfinału konferencji. W kolejnym sezonie Houston Rockets wygrało aż 58 spotkań sezonu zasadniczego i zdobyło pierwsze w historii klubu Mistrzostwo ligi. Rok później udało się obronić tytuł. Nie udało się to po raz trzeci. W sezonie 1996–1997 podopieczni Tomjanovicha dotarli do finału konferencji zachodniej, w którym ulegli po wyrównanej rywalizacji Utah Jazz. Następne dwa sezony to awans do pierwszej rundy playoff. W latach 1999–2003 Rakiety nie awansowały do playoff, a Tomjanovich z powodu choroby musiał ustąpić ze stanowiska trenera.
Podsumowując, podczas dwunastu sezonów pracy w Houston doprowadził drużynę siedem razy do fazy playoff i dwa razy do tytułu Mistrzów NBA. Ekipa wygrała 56% spotkań.
W 2004 roku został szkoleniowcem Los Angeles Lakers. Obecnie jest na trenerskiej emeryturze.
Na podstawie[1][2], o ile nie zaznaczono inaczej.
Sezon | Klub | Średnia punktów |
---|---|---|
1970/1971 | Houston Rockets | 5.3 |
1971/1972 | Houston Rockets | 15.0 |
1972/1973 | Houston Rockets | 18.7 |
1973/1974 | Houston Rockets | 24.5 |
1974/1975 | Houston Rockets | 20.7 |
1975/1976 | Houston Rockets | 18.5 |
1976/1977 | Houston Rockets | 21.6 |
1977/1978 | Houston Rockets | 21.5 |
1978/1979 | Houston Rockets | 19.0 |
1979/1980 | Houston Rockets | 14.2 |
1980/1981 | Houston Rockets | 10.5 |