Rejon | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Republika związkowa | |
Obwód |
drohobycki (1940–59) |
Siedziba | |
Data powstania |
1940, 1944 |
Data likwidacji |
1941, 1962 |
Rejon rudecki (ukr. Рудківський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1962. Należał do obwodu drohobyckiego do 1959 roku, a po jego zniesieniu do obwodu lwowskiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Rudkach.
Rejon rudecki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi rudecki[1].
Rejon objął miasto Rudki, obszary zniesionych gmin Hoszany, Koniuszki Siemianowskie i Pohorce oraz wschodnią część gminy Kupnowice Nowe (gromady Błozew Dolna, Kanafosty, Kupnowice Nowe, Kupnowice Stare, Ostrów, Rozdziałowice, Szeptyce i Wańkowice), należące przed wojną do powiatu rudeckiego, a także gromadę Hodwisznia, należącą przed wojną do powiatu gródeckiego – w województwie lwowskim[2].
Rejon rudecki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Lemberg dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].
Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].
21 maja 1959, w wyniku zniesienia obwodu drohobyckiego, rejon dobromilski włączono do obwodu lwowskiego[5].
23 września 1959 do rejonu rudeckiego włączono części zniesionych rejonów komarniańskiego i sądowowiszniańskiego[6].
Rejon rudecki zniesiono w 1962 roku, włączając jego obszar do rejonów gródeckiego i samborskiego[7].