Mirage 5/Mirage 50
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Dassault

Typ

Samolot myśliwsko-bombowy

Konstrukcja

dolnopłat w układzie delta o skosie skrzydeł 60°; metalowa półskorupowa z podwoziem chowanym

Załoga

1

Historia
Data oblotu

19 maja 1967

Lata produkcji

1967–1991

Liczba egz.

530+

Dane techniczne
Napęd

silnik turboodrzutowy SNECMA Atar 9C-3

Ciąg

42 kN (58,8 kN z dopalaczem)

Wymiary
Rozpiętość

8,22 m

Długość

15.56 m

Wysokość

4,5 m

Powierzchnia nośna

34,85 m²

Masa
Własna

7050 kg

Startowa

13500 kg

Zapas paliwa

3410 l

Osiągi
Prędkość maks.

2335 km/h 2,1 Ma

Pułap

17 km

Zasięg

2400 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka DEFA-552 kal. 30 mm,
kierowane pociski powietrze-powietrze:
R550 Magic lub AIM-9
pociski niekierowane:
2× Matra JL-100 (19× SNEB 68mm każdy)
lub 4× Matra 155 (18× SNEB 68mm każdy)
bomby:
8× 450 kg bomb
(do 4000 kg na 8 podwieszeniach, do 14 bomb)
Użytkownicy
Abu Zabi, Argentyna, Belgia, Chile, Egipt, Ekwador Francja, Gabon, Kolumbia, Libia, Pakistan, Peru, Wenezuela, Zair

Dassault Mirage 5francuski samolot wojskowy, powstały jako wersja szturmowa myśliwca Dassault Mirage IIIE.

Samolot wydłużono o 51 cm w stosunku do Mirage IIIE, aby zmieścić dodatkowy wewnętrzny zbiornik paliwa, usunięto jednocześnie dopplerowski radar nawigacyjny, w ten sposób samolot zabierał o 470 l. paliwa więcej. Udźwig uzbrojenia zwiększono do 4000 kg, dodano dwa punkty podwieszania uzbrojenia po zewnętrznych stronach kadłuba. Pierwszym odbiorcą modelu Mirage 5 miały być Siły Powietrzne Izraela, które zakupiły 30 maszyn z wykorzystaną opcją na 20 sztuk, tych jednak nigdy nie dostarczono w wyniku embarga po wojnie sześciodniowej. Z polecenia prezydenta Charles’a de Gaulle’a 50 samolotów zmagazynowano w bazie Châteaudun, w 1972 roku Francja odkupiła te Mirage 5J formując z nich trzy eskadry Mirage 5F Armée de l’air, osiem sztuk sprzedano później Chile. Izrael zdołał jednak zbudować własne myśliwce, identyczny z Mirage 5 – IAI Nesher. Samoloty zmontowano na podstawie planów i części dostarczonych przez Dassault w tajemnicy przed krajami arabskimi. Na jego bazie w połowie lat 70. skonstruowano IAI Kfir, który korzystał już głównie z podzespołów izraelskich i amerykańskich[1].

Dassault odniósł znaczny sukces eksportowy sprzedając Mirage 5 do 11 krajów, największymi użytkownikami samolotu była Belgia, produkująca je na licencji oraz Libia i Egipt. W czasie wojny Jom Kipur w 1973 Egipt wykorzystał tylko niewielką liczbę maszyn wypożyczonych od Libii (po przeciwnej stronie Izrael posiadał około 50 Nesherów, które uzyskały 50-100 zestrzeleń). Zakup Mirage dla Egiptu po 1973 roku sfinansowała Arabia Saudyjska. Paradoksalnie w 1977 doszło do konfliktu granicznego między Libią i Egiptem, w którym maszyny te były wykorzystywane przez obie strony. Podczas wojny falklandzkiej Argentyna utraciła 11 z 30 posiadanych w 1982 roku IAI Dagger, 10 zakupionych tuż przed wybuchem wojny peruwiańskich Mirage 5P nie zdążyło wziąć udziału w walce.

W 2018 roku ostatnim użytkownikiem samolotu był Pakistan, który miał na wyposażeniu ok. 70 sztuk Mirage 5. Argentyna w sierpniu 2015 miała na wyposażeniu osiem sztuk, 4 Mirage 5PA i 4 Dagger, wszystkie wycofane do końca 2015 roku[2]. Egipt zastąpił swoje samoloty w 2018 roku.

Wersje samolotu

Warianty licencyjne

Użytkownicy

Podobne konstrukcje

Przypisy

  1. Amos Dor: IAI Nesher, fisherlibrary.org.il. [dostęp 2012-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)].
  2. Smutne święto argentyńskiego lotnictwa. altair, 19 sierpnia 2015.