Lalo Schifrin
Lalo Boris Schifrin
Volledige naam Lalo Boris Schifrin
Bijnaam Boris Claudio Schifrin
Geboren 21 juni 1932
Land Vlag van Argentinië Argentinië
Nevenberoep dirigent, pianist
Instrument piano
Leraren Olivier Messiaen, Charles Koechlin
Belangrijkste werken Sinfonia Concertante, Mission: Impossible, Statue of Liberty: A Symphonic Celebration, Concerto Nr. 2 "The Americas", Symphony Nr. 1: Liliuokalani, Dirty Harry
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Lalo Boris Schifrin, eigenlijk: Boris Claudio Schifrin (Buenos Aires, 21 juni 1932) is een Argentijns componist, dirigent en pianist van zowel klassieke muziek als jazz. Hij geniet wereldwijde bekendheid voor zijn titelmuziek van de televisieserie Mission: Impossible en andere filmmuziek zoals die voor de films Dirty Harry en Enter the Dragon.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

Schifrin kreeg op 6-jarige leeftijd pianolessen van Enrique Barenboim, de vader van de bekende dirigent en pianist Daniel Barenboim. In zijn jeugd verbeterde hij zijn vakbekwaamheid als leerling van Andreas Karalis en Juan-Carlos Paz. Tegelijkertijd werd hij ook enthousiast voor jazz. Vanaf 1950 studeerde hij aan het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs onder andere bij Olivier Messiaen en Charles Koechlin. Zijn studie financierde hij door in Parijse nachtclubs als jazzpianist op te treden.

Weer terug in Argentinië richtte hij een jazzorkest op. In 1956 werd hij met Dizzy Gillespie bekend, voor wiens orkest hij de Suite Gillespiana componeerde. Na de opheffing van de Big-Band trad hij in 1960 toe tot het nieuwe kwintet van Dizzy Gillespie als arrangeur en pianist. Tot 1964 bleef hij bij dit ensemble. Hij werkte als pianist ook mee aan de opname van Ástor Piazzollas tango-album Concert voor bandoneón en orkest. Andere grootheden met wie hij toen samenwerkte waren Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald, Stan Getz, Quincy Jones en Count Basie.

In 1963 kreeg hij het aanbod van de Metro-Goldwyn-Mayer Studios (MGM) de muziek voor de film Rhino! te componeren. Het werd de eerste van meer dan 100 composities filmmuziek, die hij componeerde. In de Verenigde Staten werd hij vooral door zijn muziek voor tv-series bekend.

In 1986 voerde hij samen met het Glendale Symphony Orchestra tijdens het Hollywood Bowl met veel succes zijn Salute to the Statue of Liberty op.

Van 1987 tot 1992 was hij chef-dirigent van het Orchestre Philharmonique de Paris. Van 1989 tot 1995 was hij dirigent van het Glendale Symphony Orchestra. Verder was hij gastdirigent bij vooraanstaande orkesten van de wereld, zoals het London Philharmonic Orchestra, het London Symphony Orchestra, de Wiener Symphoniker, het Los Angeles Philharmonic Orchestra, het Israel Philharmonic Orchestra, het Orquesta Filarmónica de la Ciudad de México, het Houston Symphony Orchestra, het Orchestra of Saint Luke, het Orquesta Sinfónica Nacional Argentina, het Государственный симфонический оркестр Грузии (Staats-symfonieorkest van Georgië), het Symfonieorkest van Moskou en het Orchestre de la Suisse Romande in Genève.

Schifrin geeft wereldwijd concerten met jazzvertolkers samen met symfonieorkesten en is een promotor van de fusie van jazz en symfonische muziek.

Compositie

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor orkest

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor harmonieorkest

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor jazzorkest of -ensemble

[bewerken | brontekst bewerken]

Missen en gewijde muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor koren

[bewerken | brontekst bewerken]

Vocale muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Kamermuziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor gitaar

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor slagwerk

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor tv-series

[bewerken | brontekst bewerken]

Filmmuziek

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]