Telesilleus (Graece Τελεσίλλειος) est acephalica versus Glyconei forma (^gl):
Versus Telesilleus (tel sive ^gl) appellatus est a Telesilla, poëtria Argiva (saec. VI a.C.n.), quae his numeris in poësi sua favisse dicitur. De Telesilla ad aetatem nostram paene nihil pervenit. Praeter aliquot verba soli duo versus apud Hephaestionem adferuntur:[1]
ἅδ' Ἄρτεμις, ὦ κόραι, | – – ⌣ ⌣ – ⌣ – |
φεύγοισα τὸν Ἀλφεόν | – – ⌣ ⌣ – ⌣ – |
Telesilleus apud Euripidem passim reperitur, sicut in his locis:
Interdum prima anceps longa aut ultima longa resolvitur:
θανάτῳ θανάτῳ πάρος | ⌣ ⌣ – ⌣ ⌣ – ⌣ – | Eur. Med. 648 |
χαίτας ἁβρόπλουτον ἔριν | – – ⌣ ⌣ – ⌣ ⌣ ⌣ | Eur. Iph.T. 1148 |
Apud Plautum hemiepes (sive initium pentametri) cum Telesilleo ita coniungitur, ut versus Diphilius appellatus efficiatur.
flos veteris vini meis naribus obiectu'st | – ⌣ ⌣ – – – ┆ – – ⌣ ⌣ – ⌣ – | Plaut. Curc. 96 |
Telesilleus, quamquam Glyconeus acephalicus (^gl) describi solet, adeo sui iuris est, ut ipse quoque derivativae basis loco fungi possit. Itaque acephalica Telesillei forma (^tel) cum aliis tum hoc versu demonstratur:
Telesilleus catalecticam quoque formam habere videtur, sicut hic:
Ἔρως, ὁ Διὸς παῖς | ⌣ – ⌣ ⌣ – – | Eur. Hipp. 534 |
Hic versus is est qui Reizianus appellari possit.[2]