Plaustrum,[1] sive carrus,[2] est vehiculum, ad onera vehenda aptum, bove vel equo vel alio animali tractum, praesertim apud rusticos usitatum. Saepius duas aut quattuor rotas habet. Prima plaustra creata sunt in altero dimidio quarti millennii a.E.V..
Genera plaustrorum sunt:
arcera: plaustrum tectum undique ex tabulis, quasi arca quaedam magna, quo vehiculi genere senes et aegroti cubantes vectabantur. Ante lecticas in usu fuit, et his inventis postea desiit. Cum ea adhiberi opus erat, stragula veste sternebatur.[3]
essedum: vehiculum, birotum Gallorum et Britannorum, apud Belgas primo repertum, vehendis quidem hominibus oneribusve aptum, sed a Gallis praecipue Britannisque usurpatum in bello, cum ex eo pugnare soliti essent: cujus pugnae rationem Caes. 4. B. G. 33. et 5. ibid. 16. tradit. Paullatim transiit ad usum Romanorum, tum ad itinera et gladiatorias pugnas, tum oneribus vehendis.[4]