Pasteurizatio[1] est ratio qua aqua certique cibi, aut sarcinati aut non sarcinati (sicut lac et sucus fructuum), calore miti tractantur, plerumque usque ad minus quam 100 °C, ad pathogena amovenda et vitam in pluteis? extendendam, quae ratio adhibetur ad organismos et enzyma debilitanda aut destruenda quae in corruptionem aut in periculum morbi adiuvant, bacteriis vegetativis comprehensis, sed non sporis bacteriorum.[2][3] Quia pasteurizatio sterilizatio non est, sporasque non interficit, tractatio duplex qualitatem rei extendit, sporis germinantibus interfiendis.
Haec ratio ex Ludovico Pasteur, microbiologo Francico, appellatur, cuius investigationes annis 1880 monstraverunt rationem caloris microorganismos in vino ingratos debilitare.[3][4] Enzyma corruptionis etiam per pasteurizationem debilitantur. Pasteurizatio hodie in officinis lactariis et in aliis industriis rationis cibi ad praeservationem et salutem cibi efficiendam late adhibetur.[4]
Plurimae res liquidae calore tractantur in ratione continua, ubi calor adhiberi potest per commutatorem caloris laminarum? et/aut rectam aut non rectam aquae calidae aut vaporis adhibitionem. Ob calorem mitem, qualitas nutritionis et proprietatum sensoriarum ciborum tractatorum aliquantum mutantur. Pascalizatio (ratio pressurarum magnarum) et electroporatio (campus electricus palpitatus) sunt rationes non calorificae quae etiam ad cibos pasteurizandos adhibentur.[2]
