Opus tesselatum in abside ecclesiae iconibus spoliatae, imaginibus carens, sola cruce ornata.
Iconoclasmus Byzantinus, Psalterium Chludovianum (saeculo 9).[1]

Iconoclasmus Byzantinus (Graece Εἰκονομαχία) bis in Imperio Romano Orientali saevit, cum usus iconum, imaginum religiosarum, ab auctoritatibus religiosis et imperialibus intra Ecclesias Orientales et hierarchiam imperialem temporalem. Primo inter annos 726 fere et 787, imperatores Leo III Isaurianus et Constantinus V imagines exstinguere studuerunt (vetitum abrogatum est ab Imperatice Irene); aliud interdictum inter 814 et 842 valebat (institutum a Leone V et abrogatum a Theodora). Plurimi cultores imaginum idolatriae accusati ac damnati, saepe etiam supplicio affecti sunt. Occidentalis autem ecclesia usui imaginum per hoc tempus omne tenaciter favebat, et haec res discrepantiam inter traditiones orientales et occidentales in ecclesia iam unificata dilatavit, potestamque Byzantinam in regionibus Italicis varie debilitavit vel finivit.

Nexus interni

Notae

Bibliographia