Historia Lituaniae pars est historiae Europae. Homines hodierni in regione Lituaniae ultimo aevo glaciali exeunte in Scandinavia et Europa Septentrionali consederunt, abhinc annorum milia nonnulla,[1] sed primum nominis civitatis instrumentum notum anno 1009 inscriptum est.[2] Lituani, una e gentibus Balticis, terras vicinas multis post annis vicerunt, et magnum ducatum Lituaniae saeculo tertio decimo constituerunt (praeter Regnum Lituaniae fugax). Qui magnus ducatus erat civitas potens, belligera, prospera, diuturna. Ferociter libera mansit, una ex ultimis politiis in Europa quae Christianitatem accepit, saeculo quarto decimo. Potestas formidabilis maxima civitas in continente saeculo quinto decimo re vera facta est, magnis gregibus Slavorum Orientalium qui in Ruthenia habitabant victis.[3] Anno 1385, magnus ducatus unionem dynasticam cum Polonia per Unionem Crevae instituit. Deinde, Unio Lublininensis, foedere Lublini anno 1569 subscripto, Rem Publicam Polonico-Lituanicam creavit, quae usque ad 1795 persistebat, cum ultima ex partitionibus Poloniae Lituaniam et Poloniam a tabula deleret. Postea, usque ad saeculum vicensimum, Lituani in dicione Imperii Russici vivebant.
Lituania die 16 Februarii 1918 res publica democratica iterum constituitur. Libera manet usque ad secundum bellum mundanum commotum, cum, secundum condiciones pacti Ribbentrop-Molotoviani ab Hitlero et Stalino icti, ab Unione Sovietica capitur. Germania nazistica civitati breviter imperat, bello ab exercitu Germanico in Unionem Sovieticam illato, sed Lituania iterum in Unione Sovietica retinetur, et quinquaginta annos sic manet. Annis autem 1990 et 1991, Lituania Actu Civitatis Lituaniae Iterum Constitutae suam maiestatem demum vindicat, ac se cum foedere NATO anno 2004 et Unione Europaea eodem anno consociat, pars amplificationis unionis anno 2004 effectae.
Vicimedia Communia plura habent quae ad historiam Lituaniae spectant. |