Erebus (Graece Ἔρεβος) in mythologia Graeca fuit deus primordialis, secundum Hesiodum filius Chai, frater Noctis, pater Aetheris et Diei.[1] Est tenebrarum infernarum prosopopoeia.
Genealogia Hygini mythographi paulo ab Hesiodi descriptione differt:
Ex Caligine Chaos: ex Chao et Caligine Nox Dies Erebus Aether. ex Nocte et Erebo Fatum Senectus Mors Letum †Continentia Somnus Somnia <Amor> id est Lysimeles, Epiphron †dumiles Porphyrion Epaphus Discordia Miseria Petulantia Nemesis Euphrosyne Amicitia Misericordia Styx; Parcae tres, id est Clotho Lachesis Atropos; Hesperides, Aegle Hesperie †aerica.
In Graecis litteris, Erebus locus subterraneus esse constat, quem mortui transeunt cum primum moriuntur. Auctores interdum Erebo et Tartaro indistincte utuntur.[2][3][4][5][6] Nomen Ἔρεβος ortum est a Protoindoeuropaea radice *h1regʷ-es/os- "tenebrae"[7][8] (cf. Sanscrite rájas, Gothice riqis, Nordice vetere røkkr).[9]