Gran Premio de Italia de 1956

Nome oficial	XXVII Gran Premio d'Italia
Tipo	Gran Premio de Italia
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1956
Distancia do evento	50
Localización  e  Datas
Localización	Circuíto de Monza (Monza) 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.620555555556, 9.2894444444444Coordenadas: 45°37′14″N 9°17′22″L / 45.620555555556, 9.2894444444444
Lonxitude	5,793 km
País	Italia
Data	2 de setembro de 1956
Competición
Primeiro posto	Stirling Moss
Pole position	Juan Manuel Fangio
Volta máis rápida	Stirling Moss

O Gran Premio de Italia de 1956 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 1 de setembro de 1956 no circuíto de Monza. Foi a oitava e derradeira carreira da tempada de Fórmula Un de 1956.

Ao chegar á carreira, Juan Manuel Fangio tiña unha vantaxe de oito puntos sobre o seu compañeiro de Ferrari Peter Collins e sobre Jean Behra, de Maserati.

Fangio retirouse cun brazo da dirección roto, e Behra tamén tivo que retirarse. Luigi Musso, que tamén pilotaba para Ferrari, ofreceulle o seu coche a Fangio para garantir ao arxentino o terceiro título consecutivo, pero el negouse. Collins, coa oportunidade de gañar o seu primeiro campionato mundial, deportivamente entregou o seu coche a Fangio durante un pit-stop rutineirio. Fangio terminou segundo, por detrás de Stirling Moss, logrando para si mesmo e para Collins a metade dos puntos do segundo lugar e a garantía do seu cuarto título.

A carreira viu o debut no Campionato do Mundo de Jo Bonnier, Les Leston e Wolfgang von Trips e a última aparición no campionato mundial de Hernando Silva dá Ramos, Toulo de Graffenried, Robert Manzon, Piero Taruffi e Luigi Villoresi. Ron Flockhart anotou os seus primeiros puntos no Campionato do Mundo (terminou no podio) e foi a primeira vez no Campionato do Mundo na que Luigi Musso liderou unha carreira.

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	36	Stirling Moss	Maserati	50	2:23:41.3	6	9
2	26	Peter Collins Juan Manuel Fangio	Ferrari	50	+5.7 segs	7	3 3
3	4	Ron Flockhart	Connaught-Alta	49	+1 volta	26	4
4	38	Paco Godia	Maserati	49	+1 volta	18	3
5	6	Jack Fairman	Connaught-Alta	47	+3 voltas	16	2
6	40	Luigi Piotti	Maserati	47	+3 voltas	15
7	14	Toulo de Graffenried	Maserati	46	+4 voltas	19
8	22	Juan Manuel Fangio Eugenio Castellotti	Ferrari	46	+4 voltas	1
9	12	André Simon	Gordini	45	+5 voltas	25
10	42	Gerino Gerini	Maserati	42	+8 voltas	17
11	44	Roy Salvadori	Maserati	41	+9 voltas	14
Ret	28	Luigi Musso	Ferrari	47	Dirección	3
Ret	46	Umberto Maglioli Jean Behra	Maserati	42	Dirección	13
Ret	18	Harry Schell	Vanwall	32	Transmisión	10
Ret	32	Jean Behra	Maserati	23	Magneto	5
Ret	48	Bruce Halford	Maserati	16	Motor	22
Ret	20	Maurice Trintignant	Vanwall	13	Transmisión	11
Ret	16	Piero Taruffi	Vanwall	12	Fuga aceite	4
Ret	24	Eugenio Castellotti	Ferrari	9	Pneumático	2
Ret	34	Luigi Villoresi Jo Bonnier	Maserati	7	Motor	8
Ret	10	Robert Manzon	Gordini	7	Chasis	23
Ret	30	Alfonso de Portago	Ferrari	6	Pneumático	9
Ret	2	Les Leston	Connaught-Alta	6	Suspensión	20
Ret	8	Hernando da Silva Ramos	Gordini	3	Motor	21
NTS	50	Wolfgang von Trips	Ferrari		Accidente na práctica

	Pos	Piloto	Puntos
	1	Juan Manuel Fangio	30 (33)
2	2	Stirling Moss	27 (28)
1	3	Peter Collins	25
1	4	Jean Behra	22
	5	Pat Flaherty	8

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos. Só os cinco mellores resultados contan para o campionato. Os números sen paréntese son puntos do campionato, os números entre paréntese son a puntuación total obtida.

• Líderes por volta: Eugenio Castellotti 4 voltas (1–4); Stirling Moss 43 voltas (5–10, 12–45, 48–50); Harry Schell 1 volta (11); Luigi Musso 2 voltas (46–47).
• Unidades compartidas:
  • Coche 26: Peter Collins (35 voltas) e Juan Manuel Fangio (15 voltas). Compartiron os 6 puntos do segundo posto.
  • Coche 22: Juan Manuel Fangio (30 voltas) e Eugenio Castellotti (16 voltas).
  • Coche 46: Umberto Maglioli (31 voltas) e Jean Behra (11 voltas).
  • Coche 34: Luigi Villoresi (4 voltas) e Jo Bonnier (3 voltas).

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Gran Premio de Italia de 1956