Data powstania |
VI wiek |
---|---|
Rodzaj |
Kodeks papirusowy |
Numer |
|
Zawartość | |
Język |
grecki |
Rozmiary |
10,6 × 4,9 |
Typ tekstu |
tekst aleksandryjski |
Kategoria |
II |
Miejsce przechowywania |
Austriacka Biblioteka Narodowa |
Papirus 33 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VI wiek. Zawiera kilka fragmentów Dziejów Apostolskich[1].
Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Dziejów Apostolskich 7,6-10.13-18; 15,21-24.26-32[1].
Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst aleksandryjski, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1].
Tekst rękopisu opublikował Karl Wessely w 1912 roku[2], następnie Sanz oraz Schofield. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 33[3]. Inny fragment tego kodeksu został skatalogowany pod numerem 58, okazało się jednak później, że należał do tego samego rękopisu.
Rękopis datowany jest na wiek VI[1].
Obecnie przechowywany jest w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 17973, 26133, 35831, 39783), w Wiedniu[1][4].