Silverio, nado en Frosinone e finado en Palmarola o 11 de novembro de 537, foi o papa número 58 da Igrexa católica de 536 a 537.
Traxectoria
Fillo lexítimo do papa Hormisdas que estivera casado antes de ser ordenado sacerdote, Silverio era subdiácono en Roma cando o papa Agapito I faleceu mentres se atopaba en Constantinopla. Elixido Papa co apoio do rei ostrogodo Teodato, encontrouse co rexeitamento do emperador bizantino Xustiniano I quen, influenciado pola súa esposa Teodora, quería sentar no trono de San Pedro a Vixilio máis próximo ás ideas monofisitas da emperatriz e que se encontraba nese momento en Constantinopla. Vixilio dirixiuse a Roma, sen coñecer a elección de Silverio, portando cartas para o xeneral bizantino Belisario nas que se lle ordenaba que apoiase a súa elección como papa. Belisario dirixiuse a Roma á fronte do seu exército e a cidade, tras expulsar os godos, abriulle, o 9 de decembro de 536, as súas portas sen loita temendo un saqueo como o que sufrira Nápoles ás mans dos bizantinos. O rei Vitixes, que sucedera a Teodato, asediou entón á cidade de Roma deixando illado a Belisario no seu interior. Non obstante o feito de que non intentasen o asalto da cidade serviu de base para acusar a Silverio de estar a planear cos godos a rendición da cidade facilitándolles a entrada. Esta acusación serviu de escusa a Teodora para lograr o seu obxectivo de sentar a Vixilio na sede papal, xa que provocou o arresto de Silverio que foi despoxado das vestiduras pontificais en marzo de 537 e enviado ao exilio na cidade de Patara na actual Turquía. O bispo de Patara intercedeu a favor de Silverio ante o emperador Xustiniano e logrou que este anulase o desterro e lle permitise regresar a Italia para que intentase demostrar a falsidade da acusación de traizón. Unha vez en Italia, foi non obstante recluído, por orde de Teodora, na illa de Palmarola onde faleceu o 11 de novembro de 537.
Posteriormente foi beatificado e santificado, sendo patrón da illa de Ponza, en Italia.
