Insztrumynt muzyczny – przirzōnd wytwŏrzajōncy klang, przeznaczōny do wykōnowaniŏ muzyki.
Klang w insztrumyncie muzycznym wytwŏrzany je za pōmocōm wibratora, kerego włŏsności fizyczne wpływajōm na wysokość klangu i jego farbã – nojbarzij charakterystyczny znak przizwŏlajōncõ ôdrōżnić ôsobne insztrumynta ino za pōmocōm suchu. Wibrator je bazowym elymyntym insztrumyntu muzycznego; dwa ôstane to incytator i rezonator, to znaczy elymynt pobudzajōncy wibrator do dyrgań i elymynt zwiynkszajōncy głośność klangu. Tak incytator, jak i rezonator wpływajōm na farbã klangu wytwŏrzanego bez insztrumynt muzyczny.
Insztrumyntami muzycznymi nazywane sōm tyż przedmioty ô niemuzycznym przeznaczyniu bazowym, kere zyskują znaku insztrumyntu muzycznego beze świadōme spotrzebowanie w wytworze muzycznym. Przikładym takigo je zwōn wieżowy (klasyczny), kerego przeznaczyniym bazowym je sygnalizacyjŏ. W XIX stoleciŏ ôstoł wkludzōny do instrumentarium kapele symfōnicznyj (terŏźnie barzij popularny w formie zwōna rurowego), bez co zyskoł miano insztrumyntu muzycznego.
Nojczyńścij pasowanŏ klasyfikacyjŏ insztrumyntōw muzycznych tajluje jy na strunowe, dmiōne i perkusyjne. Krōm iże wszeôbecnŏ i popularnŏ, niyma jednak naukowŏ i z pōnktu widzyniŏ samyj idyje kategoryzacyje, pozbytŏ synsu, bo brak w nij spōlnego kryterium dzielynia. Kryterium wydzielyniŏ grupy insztrumyntōw strunowych je zorta dyrgajōncego materyje (struna), insztrumyntōw dmiōnych – incytator, to znaczy druk pobudzajōncŏ wibrator do dyrgań (zadęcie), insztrumyntōw perkusyjnych – fungowanie samo w sie (łać. percussio – trzaskanie). Curt Sachs – twōrca modernyj instrumyntologije we swojij ksiōnżce Historyjŏ insztrumyntōw muzycznych pisze, iże w podany knif idzie by potajlować wszyjskich Amerykanōw na Kalifornijczykōw, bankiyrzy i katolikōw[1].
Klasyfikacyjŏ popularnŏ, beze swoje ukrōcyniŏ zakresowe, ôbyjmuje ino fragmynt terŏźnego instrumentarium. Niy idzie podle nij zaszeregować czynści instrumentarium historycznego, chopskigo i egzotycznego, a nawet niykerych terŏźnych insztrumyntōw takich jak harmōnika szklannŏ (insztrumynt pocierany), drumla i pozytywka (insztrumynta z jōnzyczkami szarpanymi).
Wymiyniōne pod podskupiny trzech bazowych grup insztrumyntōw w dzielynie popularnym mogōm być w niykerych cufalach pasowane zamiennie. Wynikŏ to z faktu praktycznego podejściŏ do klasyfikacyje i srogszego abo myńszego spopularyzowania terminologije.