gmina wiejska | |||
1919–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1919–39: lubelskie (II RP) | ||
Powiat |
1919–32: konstantynowski | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
|
Zakanale (od 1973 Konstantynów) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1809–1954[2] na Lubelszczyźnie. Siedzibą gminy było początkowo Zakanale, a następnie Konstantynów[3][4][5].
Gmina Zakanale powstała w 1809 roku w Księstwie Warszawskim[6]. Po podziale Królestwa Polskiego na powiaty i gminy z początkiem 1867 roku gmina Zakanale weszła w skład powiatu konstantynowskiego w guberni siedleckiej (w latach 1912–1915 jako część guberni chełmskiej)[7]. 13 stycznia 1870[8] do gminy przyłączono pozbawiony praw miejskich Konstantynów[9]. Gmina składała się z 16 wsi: Antolin, Dubicze, Gnojno, Kazimierzów, Komarno, Koszelówka, Konstantynów, Polinów, Solinki, Wólka Polinowska, Wólka Nosowska, Witoldów, Wichowicze, Wandopol, Zakalinki i Zakanale[3].
W okresie międzywojennym gmina weszła w skład woj. lubelskiego, a po likwidacji powiatu konstantynowskiego z dniem 1 kwietnia 1932 roku została włączona do powiatu bialskiego[10]. Podczas okupacji gmina należała do dystryktu lubelskiego (w Generalnym Gubernatorstwie). W 1952 roku siedzibę gminy przeniesiono z Zakanala do Konstantynowa[3]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina Zakanale składała się z 18 gromad[11].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[12]. Z obszaru gminy utworzono Gromadzkie Rady Narodowe w Bublu Starym, Klonowicy, Komarnie, Konstantynowie, Pawłowie Nowym i Wólce Nosowskiej[13]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Zakanale nie przywrócono, utworzono jednak jej odpowiednik, gminę Konstantynów[14].