Philipp Eduard Huschke

Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1801 Hann. Münden
Data i miejsce śmierci	8 lutego 1886 Wrocław
Zawód, zajęcie	prawnik, nauczyciel akademicki
Alma Mater	Uniwersytet w Getyndze
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski
Stanowisko	profesor
Multimedia w Wikimedia Commons

Philipp Eduard Huschke (ur. 26 czerwca 1801 w Hann. Münden, zm. 8 lutego 1886 we Wrocławiu) – niemiecki prawnik; nauczyciel akademicki związany z uniwersytetami w Getyndze i Wrocławiu.

Życiorys

Urodził się w 1801 roku w Hann. Münden jako syn handlarza Carla Gottfrieda Huschke. Po zdaniu matury w 1817 roku podjął studia prawnicze na Georg-August-Universität w Getyndze po których ukończeniu podjął pracę jako nauczyciel akademicki. W 1822 roku otrzymał stanowisko privatdozenta. W 1824 roku przeniósł się do Rostocku na tamtejszy uniwersytet, gdzie został profesorem^[1].

W 1826 roku przejął stanowisko profesora prawa na Królewskim Uniwersytecie Wrocławskim^[1]. W latach 1831-1832 i 1845-1846 był rektorem tej uczelni^[2].

Poza działalnością uczelniana angażował się w działalność Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego w Prusach. Zmarł w 1886 roku we Wrocławiu^[1].

Ważniejsze publikacje

• Studien des römischen Rechts, 1830.
• Die Verfassung des Könige Servius Tullius, Heidelberg 1838.
• Über den Zensus zur Zeit der Geburt Jesu Christi, Berlin 1840.
• Über das Recht des Nexum und das alte römische Schuldrecht, Leipzig 1846.
• Über den Zensus und die Steuerverfassung der frühern römischen Kaiserzeit, Berlin 1847.
• Gaius, Beiträge zur Kritik und zum Verständnis seiner Institutionen, Leipzig 1855.
• Die oskischen und sabellischen Sprachdenkmäler, Elberfeld 1856.
• Die iguvischen Tafeln nebst der kleinern umbrischen Inschriften, Leipzig 1859.
• Jurisprudentiae antejustinianeae quae supersunt, Leipzig 1861.
• Das alte römische Jahr und seine Tage, Breslau 1869.
• Die multa und das sacramentum, Leipzig 1874.
• Das Recht der Publicianischen Klage, Stuttgart 1874.
• Zur Pandektenkritik, Leipzig 1875.
• Die neue Oskische Bleitafel, Leipzig 1880.
• Die jüngst aufgefundenen Bruchstücke aus Schriften römischer Juristen, Leipzig 1880.
• Die Lehre des römischen Rechts vom Darlehn, Stuttgart 1882.