![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Gothaer Waggonfabrik |
Załoga |
1 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 silniki Zündapp 9-092 |
Moc |
50 KM (37 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,8 m |
Długość |
7,15 m |
Wysokość |
2,03 m |
Powierzchnia nośna |
17,5 m² |
Masa | |
Własna |
535 kg |
Startowa |
1036 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
200 km/h |
Prędkość przelotowa |
185 km/h |
Prędkość wznoszenia |
2,74 m/s |
Pułap |
4200 m |
Zasięg |
900 km |
Dane operacyjne |
Gotha Go 150 – niemiecki samolot turystyczny zaprojektowany w Gothaer Waggonfabrik pod koniec lat 30. XX wieku, w późniejszym czasie samolot ten używany był także przez Luftwaffe jako samolot szkolny. Zbudowano dwa prototypy samolotu i dziesięć maszyn seryjnych. W 1939 specjalnie przygotowany Go 150 zdobył rekord wysokości w klasie C3 wznosząc się na wysokość 8048 metrów.
Samolot został zaprojektowany pod koniec lat 30. XX wieku jako lekki samolot turystyczny[1][2]. Głównym projektantem samolotu był Albert Kalkert, w zależności od źródeł został on oblatany w 1936[3], 1937[2] lub 1938[1]. Maszyna miała układ dolnopłatu, z chowanym w locie podwoziem o układzie klasycznym, dwumiejscowa kabina pilotów była zamknięta, siedzenia w kabinie ustawione były obok siebie[1][2].
Samolot mierzył 7,15 metrów długości i 2,03 metra wysokości, rozpiętość skrzydeł wynosiła 11,8 metrów[1][2]. Masa własna samolotu wynosiła 535 kilogramów[1][2], a masa startowa do 1036 kilogramów[2]. Napęd zapewniały dwa silniki Zündapp Z 9-092 o mocy 50 KM każdy[2].
Prędkość maksymalna maszyny wynosiła 200 km/h[1][2], a prędkość przelotowa 185 km/h[2]. Zasięg wynosił 900 kilometrów, w standardowej wersji produkcyjnej samolot mógł się wzbić na wysokość 4200 metrów[2].
Go 150 został zaprojektowany w tym samym czasie co bardzo udany dwupłat szkoleniowy Gotha Go 145, ale w odróżnieniu od tego samolotu łącznie zbudowano tylko dwanaście egzemplarzy Go 150 (dwa prototypy i dziesięć modeli produkcyjnych)[2][3][4]. Wszystkie samoloty miały cywilne rejestracje[3] i były używane do szkolenia pilotów cywilnych i wojskowych[1][2]. Samoloty tego typu zostały wycofane z użycia na początku lat 40[3].
W 1939 specjalnie zmodyfikowany egzemplarz Go 150 został użyty do ustanowienia rekordu wysokości Międzynarodowej Federacji Lotniczej w klasie C3 (samolot, pojemność silnika pomiędzy dwa a cztery litry)[4]. W pierwszych trzech próbnych lotach samolot wzbił się kolejno na 7100, 7500 i 7700 metrów, rekord został pobity w oficjalnej próbie która odbyła się 5 lipca 1939 kiedy to samolot wzbił się na wysokość 8048 metrów[4].