 Gloria Swanson (1941) | |
| Imię i nazwisko |
Gloria May Josephine Svensson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1899 |
| Data i miejsce śmierci |
4 kwietnia 1983 |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1914–1983 |
Gloria Swanson, właśc. Gloria May Josephine Svensson (ur. 27 marca 1899 w Chicago, zm. 4 kwietnia 1983 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka, jedna z najwybitniejszych gwiazd w historii kina niemego.
Jej ojciec Joseph Theodore Svensson był z pochodzenia Szwedem. Matka Adelaide Klanowski miała korzenie polskie, niemieckie i francuskie[1][2].
W latach 20. należała do czołowych gwiazd ekranu. Uznanie i olbrzymią popularność uzyskała dzięki rolom w takich filmach jak: Kaprys losu (1919), Sadie Thompson (1928, nominacja do Oscara), Królowa Kelly (1928) oraz The Trespasser (1929, nominacja do Oscara).
W 1927 założyła własną wytwórnię filmową.
W epoce kina dźwiękowego występowała sporadycznie. Za najwybitniejszy film tego okresu (a być może również w całej jej karierze) uznaje się Bulwar Zachodzącego Słońca Billy’ego Wildera (1950). Została za niego nominowana najpierw do Złotego Globu (nagrodę otrzymała), a potem do Oscara (przegrała rywalizację o tę cenną statuetkę z Judy Holliday). Poza tym scena z filmu, w której Gloria Swanson mówi: „Dobrze, panie DeMille, jestem gotowa na zbliżenie mojej twarzy” znalazła się na siódmym miejscu na liście 100 najlepszych kwestii filmowych w historii kina ogłoszonej przez Amerykański Instytut Filmowy w 2005. Ponadto w 2006 magazyn Premiere umieścił jej rolę w tym filmie na 69. pozycji wśród 100 najlepszych ról w historii kina.
W latach 60. i 70. współpracowała z telewizją. W 1971 wystąpiła na Broadwayu. Była także malarką i projektantką kostiumów.
Posiada dwie gwiazdy w hollywoodzkiej Alei Sław: jedną za produkcje filmowe – z numerem 6748, drugą za produkcje telewizyjne – numer 6301.
Około 1928 roku Swanson została wegetarianką i zwolenniczką zdrowej żywności. Była znana z przynoszenia w miejsca publiczne własnych posiłków w papierowej torbie. Od aktora Dirka Benedicta[3], który w młodym wieku walczył z rakiem prostaty, dowiedziała się o diecie makrobiotycznej. Odmówił on konwencjonalnej terapii, a swój powrót do zdrowia przypisywał dobroczynnemu działaniu tego rodzaju diety i zdrowego odżywiania się. W 1975 Swanson objeżdżała Stany Zjednoczone i pomagała promować książkę Sugar Blues, którą napisał jej mąż William Dufty.
W początkach roku 1980 wydała autobiografię Swanson on Swanson, która stała się krajowym bestsellerem. Książka została przetłumaczona na język francuski, włoski i szwedzki. Przez całe życie była członkiem Kościoła Luterańskiego. Jej ojciec był wyznania luterańskiego.
Była sześciokrotnie zamężna:
