 Fred Astaire w 1941 | |
| Imię i nazwisko |
Frederick Austerlitz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktor, tancerz, piosenkarz |
| Współmałżonek |
1) Phyllis L. Potter |
| Lata aktywności |
1918–1981 |
Fred Astaire, właśc. Frederick Austerlitz (ur. 10 maja 1899 w Omaha, zm. 22 czerwca 1987 w Los Angeles) – amerykański aktor, tancerz, wokalista. Był jednym z najpopularniejszych aktorów wśród tancerzy i najlepszym tancerzem wśród aktorów XX wieku[1]. American Film Institute umieścił go na 5. miejscu na liście największych aktorów wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends)[2].
Był synem żydowskiego imigranta z Austrii, Friedricha Emanuela Austerlitza i Niemki, Johanny z d. Geilus. Zaczął występować w wieku 7 lat z siostrą Adele w duecie, który rozpadł się dopiero po jej zamążpójściu w 1931. Jego partnerkami były między innymi Joan Crawford w Tańczącej Wenus (1933), Ginger Rogers, z którą nakręcił dziewięć filmów, oraz Rita Hayworth, z którą grał w Marzeniach o karierze (1941) i w Mojej najmilszej (1942). Występował też z Judy Garland w Paradzie wielkanocnej (1948) oraz w kilku filmach z Cyd Charisse.
W jego filmach narracja jest prowadzona środkami muzycznymi, a postacie wypowiadają się w romantycznych sekwencjach tanecznych, filmowanych w długich płynnych ujęciach bez zbliżeń. Styl taneczny Astaire’a powstał z połączenia stepowania, tańca towarzyskiego i baletowego.
Astaire był konserwatystą, zwolennikiem Partii Republikańskiej, chociaż nie ujawniał publicznie swoich poglądów politycznych. Wraz z Bingiem Crosbym, George’em Murphym, Ginger Rogers i innymi aktorami był członkiem założycielem Hollywoodzkiego Komitetu Republikańskiego. Był praktykującym katolikiem, wspierał amerykańskie działania wojskowe oraz ignorował rosnącą otwartość seksualną w filmach z lat siedemdziesiątych.
Fred Astaire i Cary Grant uznawani byli za najlepiej ubranych aktorów w filmach amerykańskich. Astaire pozostał ikoną męskiej mody nawet w starszym wieku, rezygnując ze swojego znaku rozpoznawczego – białej muszki i fraka na rzecz przewiewnego stylu codziennego – dopasowanych kurtek sportowych, kolorowych koszulek i spodni – używał starego krawata lub jedwabnej apaszki zamiast paska od spodni.
Fred Astaire w 1933 ożenił się z Phyllis Potter, która zmarła w 1954; mieli syna Freda i córkę Avę. Był oddanym ojcem i często o poranku tańczył na schodach w domu rodzinnym, by zabawiać dwójkę swoich dzieci. Jego przyjaciel, David Niven, określił go mianem „nieśmiałego chłopaka”, zawsze serdecznego, z zamiłowaniem do dowcipów szkolnych. Astaire był przez całe życie entuzjastą golfa i koni wyścigowych. W 1946 jego koń Triplate wygrał w Hollywood Gold Cup i Handicap San Juan Capistrano. Pozostał aktywny fizycznie do osiemdziesiątki. W wieku siedemdziesięciu ośmiu lat złamał lewy nadgarstek podczas jazdy na deskorolce wnuka.
Jego twarz pojawiła się na okładce albumu The Beatles Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band.
