 SS-Standartenführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
lekarz w KL Dachau, Oranienburg |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Enno Lolling (ur. 19 lipca 1888 w Kolonii, zm. 27 maja 1945 we Flensburgu) – zbrodniarz hitlerowski, doktor medycyny, naczelny lekarz wszystkich niemieckich obozów koncentracyjnych oraz SS-Standartenführer[1].
Urodził się w Kolonii (niem. Köln). Uczestnik I wojny światowej, służąc w Gwardyjskim Pułku Fizylierów (Garde-Füsilierregiment) oraz Flandryjskiej Flotylli Okrętów Podwodnych (Marinekorps Flandern), m.in. jako lekarz sztabowy marynarki wojennej (Marinestabsarzt). Członek Hitlerjugend od 1933 oraz NSDAP od 28 sierpnia 1933 o numerze partyjnym 4 691 483. W maju i czerwcu 1936 wcielono go do służby w Wehrmachcie, skąd przeniesiono go do czynnej służby w SS, gdzie nadano mu numer ewidencyjny 179 765, z jednoczesnym przydziałem do KL Dachau, w charakterze obozowego lekarza SS (SS-Lagerarzt). 1 listopada 1937 mianowano go zwierzchnikiem wszystkich lekarzy SS w tym obozie, a 12 lutego 1941 został naczelnym lekarzem garnizonu SS (SS-Standortarzt) w Oranienburgu, gdzie miał swoją siedzibę Inspektorat Obozów Koncentracyjnych (Inspektion der Konzentrationslager).
Po utworzeniu Głównego Urzędu Gospodarczo-Administracyjny SS (SS-Wirtschafts- und Verwaltungshauptamt, WVHA) i włączeniu do niego z dniem 3 marca 1942, do WVHA jako Grupa Urzędów D – Obozy Koncentracyjne (Amtsgruppe D – Konzentrationslager) – objął w nim kierownictwo Urzędu D III – Sprawy Sanitarne i Obozowa Higiena (Amt D III – Sanitätswesen und Lagerhygiene), z jednoczesnym pełnieniem funkcji naczelnego lekarza w Sachsenhausen (KL). 5 lipca 1942 mianowano go oficjalnie naczelnym lekarzem niemieckich obozów koncentracyjnych (Leitender KL-Arzt), pełnił tę funkcję do 8 maja 1945.
Jego przełożonym był Richard Glücks. Lollingowi podlegali bezpośrednio wszyscy lekarze obozów koncentracyjnych (m.in. powoływał ich i odwoływał). Dobierał on lekarzy, kładąc szczególny nacisk na ich cechy osobiste, zwłaszcza bezwzględność i niewrażliwość na ludzkie cierpienie. Lolling często rywalizował z Ernstem Robertem Grawitzem, naczelnym lekarzem SS i policji (Leitender Arzt der SS und Polizei). Osobiście prowadził również eksperymenty medyczne na więźniach. Był morfinistą i nałogowym alkoholikiem, do Grawitza często wpływały na niego skargi.
Zmarł w wojskowym zapasowym szpitalu brytyjskim we Flensburgu, prawdopodobnie popełniając samobójstwo.
Członek organizacji Lebensborn.
