211 Dywizja Piechoty
211 Dywizja Grenadierów Ludowych

211. Infanterie-Division
211. Volks-Grenadier-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	17 sierpnia 1939
Rozformowanie	8 maja 1944
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

211 Dywizja Piechoty (niem. 211. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana przez dowództwo Landwehry w Kolonii na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939 roku, w 3. fali mobilizacyjnej w VI Okręgu Wojskowym.

Szlak bojowy

Dywizja brała udział w inwazji na Francję i pełniła obowiązki okupacyjne w Bretanii. W styczniu 1942 została przeniesiona do Rosji, gdzie broniła rejonu Briańska do lipca 1943 r. Później walczyła kolejno pod Kurskiem, Newlem, Witebskiem, Kowlem i na Białorusi latem 1944 r. Silnie zniszczoną jednostkę wycofano z linii i 25 listopada 1944 przekształcono w 211 Dywizję Grenadierów Ludowych^[1]. Jednostka walczyła później od stycznia 1945 r. na Węgrzech i szlak bojowy zakończyła w Austrii. Część Dywizji poddała się Amerykanom, a część Sowietom.

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1939:

306., 317. i 365. pułk piechoty, 211. pułk artylerii, 211. batalion pionierów, 211. oddział rozpoznawczy, 211. oddział przeciwpancerny, 211. oddział łączności;

• Struktura organizacyjna w maju 1943:

306., 317. i 365. pułk grenadierów, 211. pułk artylerii, 211. batalion pionierów, 211. dywizyjny batalion fizylierów, 211. oddział przeciwpancerny, 211. oddział łączności, 211. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

• Generalleutnant Kurt Renner 26 VIII 1939 – 4 II 1942;
• Generalleutnant Richard Müller 4 II 1942 – 16 VII 1943;
• Generalleutnant Johann Heinrich Eckhardt 16 VII 1943 – 8 V 1945;