Jacques Boisgontier (1937-1998) èra un lingüista occitan.

Biografia

Jacques Boisgontier (sembla que jamèi occitanizèt son petit nom, au mens a l'escrit), neishut a Bordèu lo 17 de julhet 1937. Son pair, cortièr en vins e espiritós, que trabalhèt vint ans per la cava cooperativa de Senta Crotz deu Mont, èra d'una familha d'origina normanda; la familha de sa mair, neishuda Lauga, venè deus Pirenèus (Tarba) e de l'Entre Duas Mars. La familha vivè a Bordèu, rua des Belles-Îles. Passèt son escolaritat a la pension Sent Genès, pui au licèu Montanha^[1].

Vengut professor d'espanhòl après los estudis a l'Universitat de Bordèu, ensenhèt a Morencs, puèi a Aush. Quitèt l'ensenhament segondari per venir au còp cargat de cors d'occitan a l'Universitat de Bordèu (1969) e assistent a la de Peitieus. Entrèt au Laboratoire d'Etudes Meridionales deu CNRS, a Tolosa en 1975 après una carrièra de cercaire plan entamenada, per exemple sa collaboracion coma enquestaire a l'Atlas Linguistique du Languedoc occidental (ALLOc); comencèt coma assistent de recèrcas, puèi passèt engenhaire d'estudis. Morit deu cancèr a Cabrièiras (Erau) lo 27 de heurèir 1998^[2].

Òbras

Atlàs lingüistics

• Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc occidental, CNRS, 1978-1993 (enquèstaire)
• Atlas linguistique et ethnographique du Languedoc oriental, CNRS, 1981-1986 (director)
• participacion a l'Atlas linguistique côtier de l’Arc Nord Occidental de la Méditerranée (ALCANOM)

Diccionaris

• Dictionnaire du français régional des pays aquitains (Edicions Christine Bonneton, 1991)
• Dictionnaire du français régional du Midi toulousain et pyrénéen (Edicions Christine Bonneton, 1992)

Edicion d'autes autors e de contes

• Contes de Gasconha, de Joan Francés Bladèr, Prumèra Garba (1966), Segonda Garba (1976), Darrera Garba (1990); es un trabalh que demandava de traduire los contes publicats en francés
• Condes deus monts e de las arribèras (en collaboracion damb Robèrt Darrigrand), 1970
• Contes del Sarladés (en collaboracion damb Silveta Béringuier-Gilet), 1981
• Òbras de Fèlix Arnaudin, per lo Groupement des Amis de Félix Arnaudin (en collaboracion damb Adien Dupin), 1965-1977 , Oeuvres complètes per lo Pargue Naturau Regionau de las Lanas de Gasconha e las Edicions Confluences (Bordèu), 1994-1997 e contunhadas après sa mòrt, en partida segon sas nòtas
• Bernard Vigneau, Lexique du Gascon parlé dans le Bazadais, 1879, publicat a Vasats en collaboracion damb Jean-Bernard Marquette
• Antonin Perbòsc, Lo Libre del Campèstre, 1970
• lexic de Lo Gojat de noveme de Bernat Manciet, 1964

Autes obratges

• Toulouse (cadre naturel, histoire, art, littérature, traditions populaires, économie et société), Paris, Edicions Christine Bonneton, 1990 (escrivut los capítols "La littérature d'expression occitane", paginas 173-188 e "Traditions toulousaines en images", paginas 210-220)

Articles

• Nombrós articles d'onomastica per La Nouvelle Revue d'Onomastique
• Articles per Via Domitia, Lo Gai Saber
• Hommage à Christian Anatole (1937-1987), Besièrs, 1988, per lo Centre Internacional de Documentcion occitana, adara Centre Interregional de Desvolopament de l'Occitan^[3][4].

Una preséncia activa e discrèta dens l'occitanisme

L'òbra de Jacques Boisgontier se limita pas a sas publicacions. Trabalhèt sus plan de subjèctes sense publicar sos tèxtes, que furen sovent trobats après sa mòrt. En mèi d'aquò, òme pauc coneishut deus occitanistas sustot après que entrèt au CNRS, avè una activitat militanta discrèta, puei que aimava probablament mèi los contactes personaus que non pas los discors publics, mès eficaça. Ajudava generosament de sos conselhs los joves cercaires. Per modestia, signava pas totjorn sos trabalhs : la Tresena Garba dels Contes de Gasconha de Blader pòrta la mencion " Edicion adobada per J. B.***", mès ren dens las duas prumèiras ha pas saber son ròtle.

Tanlèu las annadas 50 e 60, vengut amic de Jacme Taupiac, de Cristian Anatòle, rencontrèt e trabalhèt damb plan d'occitanistas dont l'equipa de Per Noste. Fut Secretari generau de l'Institut d'Estudis Occitans en 1965. Autorn de las annadas 1965-1970, collaborava a la sortida de quasi tots los libres publicats per l'I.E.O., dont Lo gojat de noveme (1964), lo Dictionnaire Occitan-Français de Loís Alibèrt en 1966 e lo Libre del Campestre d'Antonin Perbòsc. Assegurava la correccion lingüistica dels Cahiers pédagogiques de l'IEO.

En 1964 a La Vit de Lomanha, damb Andrèu Dupuy, Jacme Taupiac e Robèrt Bouan, fondèt l'ostau d'edicions Lo Libre Occitan. En 1975 a Besièrs, participèt a la fondacion del Centre internacional de Documentacion occitana (CIDO), vengut adara lo CIRDÒC (Centre Interregional de Desvolopament de l'Occitan)^[5][6].

Nòtas e referéncias

1. ↑ https://web.archive.org/web/20160304141157/http://www.letrasdoc.org/livAut-Boisgontier-33-0-0-0-0.html.
2. ↑ Félix Arnaudin, Dictionnaire de la Grande-Lande, Parc Naturel Régional des Landes de Gascogne, Edicions Confluences, 2001, vita e bibliografia per Francés Pic, paginas XII-XV.
3. ↑ Félix Arnaudin, Dictionnaire de la Grande-Lande, Parc Naturel Régional des Landes de Gascogne, Edicions Confluences, 2001, vita e bibliografia per Francés Pic, paginas XII-XV,
4. ↑ https://web.archive.org/web/20160304141157/http://www.letrasdoc.org/livAut-Boisgontier-33-0-0-0-0.html
5. ↑ Félix Arnaudin, Dictionnaire de la Grande-Lande, Parc Naturel Régional des Landes de Gascogne, Edicions Confluences, 2001, vita e bibliografia per Francés Pic, paginas XII-XV,
6. ↑ https://web.archive.org/web/20160304141157/http://www.letrasdoc.org/livAut-Boisgontier-33-0-0-0-0.html

Annèxes

Bibliografia

•  (({títol))}. ISBN 978-2-9533591-0-7. 

Ligams extèrnes