Bernat Manciet | |
Los bòscs de las Lanas que Manciet expleitè ua partida de la soa vita. | |
Naissença | 27 de seteme de 1923, Sabres, Lanas |
---|---|
Decès | 2 de junh, de 2005, Lo Mont |
Bernat Manciet (Sabres, Lanas, lo 27 de seteme de 1923 - Lo Mont, lo 2 de junh de 2005) qu'estó, dab Joan Bodon, Max Roqueta e Robèrt Lafont, un deus escrivans occitans màgers deu sègle XX e de segur lo màger escrivan gascon de la segonda meitat d'aqueth medish sègle. Estó autor dab Fèlix Castanh de la Declaracion de Nerac en 1956.
Vadut en 1923 a Sabres dehens la borgesia paisana de las Lanas, Manciet qu'estó expausat despuish l'enfança au gascon, dens lo parlar negue de la Lanas, e aquò despuish lo parlar deus bordèrs dinc au parlar deus mei erudits. Qu'arrecebó de segur ua educacion de las bonas a l'escòla publica de Sabres, puish au licèu de Talança e, fin finau au Licèu Montanha de Bordèu on passè lo son bac en 1940. Arron qu'estudiè a París abans de començar ua carrièra diplomatica dens l'Alemanha d'après guèrra. En 1953, que persegueish la soa carrièra diplomatica qui'u miè quauques mes a Brasil puish a Montevideo en Uruguai.
Que torna tà Sabres entà marida's en 1955 dab Na Marie-Geneviève Dayon ; que van aver cinq mainats (Marie-Joseph, Jean-Romain, Marc, Anne e Claire) e víver a Trensac. Bernat Manciet qu'i gavida l'enterprèsa deus sons sògres (los establiments Dayon e Manciet) dans lo maine de la husta.
En 1965, que dèisha de miar la segueria familhau tà consacra's sancerament a l'escritura. Estó autor dab Fèlix Castanh de la Declaracion de Nerac en 1956. Que ho cap redactor de la revista Òc. Ja que la Gran Lana e sia demorada la soa tèrra d’inspiracion, Bernat Manciet qu’ei reconeishut com un deus poètas qui balhè a la poesia epica la soa expression mèi complida, mèi universau.
Que s'ei mort lo 2 de junh de 2005.
En 1945, qu’estó Miquèu de Camelat qui ho publicar peu permèr còp lo poèma titolat A le nèu. Despuish Bernat Manciet que bastí dab capborrèr, en occitan de Gasconha, ua òbra de la mèi grana exigéncia e de las mèi importantas de la literatura contemporanèa. Deu sonet au cant reiau, de la poesia epica au teatre, deu roman a la novèla e dinc'à l'essai, pas nat genre non l’escapè.
Bernat Manciet que s'ei exprimit longament sus son caminament dens :