Het Rijksregisternummer is een uniek identificatienummer toegekend aan natuurlijke personen ingeschreven in België. Iedere burger met ofwel een Belgisch identiteitsdocument ofwel een Belgisch verblijfsdocument heeft zo'n nummer. Rechtspersonen hebben als uniek identificatienummer een ondernemingsnummer, geregistreerd bij de Kruispuntbank van Ondernemingen. Het rijksregisternummer wordt officieel het identificatienummer bij het Rijksregister van de natuurlijke personen genoemd, of ook nog: het nationale nummer. Het rijksregisternummer is eveneens het unieke nummer voor de sociale zekerheid (het INSZ-nummer).

Het wordt toegekend na het invoeren van de basisgegevens door de dienst Bevolking in het Rijksregister. Men vindt het terug op de (elektronische) identiteitskaart of op een kleefbriefje van het ziekenfonds, of men kan het persoonlijk opvragen aan het loket van de dienst Bevolking.

Samenstelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Het identificatienummer bevat 11 cijfers:[1]

Voorbeeld: Is een man geboren op 01 februari 1990, dan is een mogelijk nummer 90.02.01-997-04. Immers, 900201997 gedeeld door 97 is 9280432+93. Het verschil van 97 en de rest levert 97 - 93 = 04 op.

Reglementering

[bewerken | brontekst bewerken]

Koninklijk besluit van 3 april 1984 betreffende de samenstelling van het identificatienummer van de personen die ingeschreven zijn in het Rijksregister van de natuurlijke personen (Belgisch Staatsblad van 21 april 1984), gewijzigd door het koninklijk besluit van 25 november 1997 (Belgisch Staatsblad van 16 december 1997).

Het koninklijk besluit van 25 november 1997 heeft de samenstelling van het identificatienummer van het Rijksregister van de natuurlijke personen aangepast met het oog op de overgang naar het jaar 2000 (bij het volgnummer van inschrijving wordt opnieuw begonnen voor de personen die geboren zijn in of na het jaar 2000; toevoeging van het cijfer 2 vóór de aaneenschakeling van de negen cijfers van geboortedatum en reeksnummer met het oog op de berekening van het controlegetal).

Bescherming van de persoonlijke levenssfeer

[bewerken | brontekst bewerken]

Het gebruik van het rijksregisternummer is beperkt door de wet op de bescherming van de persoonlijke levensfeer en mag enkel gebruikt worden mits een machtiging is verleend voor een welomlijnd gebruik.[2] Deze machtiging kon worden aangevraagd bij het voormalig Sectoraal Comité van het Rijksregister.[3] De bescherming van dit rijksregisternummer is beperkt: het kan zonder PIN-code gelezen worden met een eID-lezer en staat vermeld in elke elektronische ondertekening die wordt verstuurd.[4][5]

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]

Noten

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. Federale Overheidsdienst Binnenlandse Zaken
  2. Machtigingen. ibz. Gearchiveerd op 15 januari 2024. Geraadpleegd op 15 januari 2024.
  3. Machtigingen Sectoraal Comité. ibz. Gearchiveerd op 7 april 2020. Geraadpleegd op 15 januari 2024.
  4. Jos Dumortier, eID en de paradoks van het rijksregisternummer, Interdisciplinary Centre for Law & ICT (ICRI).
  5. Bart De Decker, Vincent Naessens, Jorn Lapon & Pieter Verhaeghe, Kritische beoordeling van het gebruik van de Belgische eID-kaart, mei 2008