32e Grammy Awards (1990)
Grammy Awards
32e Grammy Awards
Datum 21 februari 1990
Locatie Shrine Auditorium, Los Angeles
Host Garry Shandling
Netwerk CBS
Vorige Grammy Awards 1989
Volgende Grammy Awards 1991
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De 32e uitreiking van de jaarlijkse Grammy Awards vond plaats op 21 februari 1990 in het Shrine Auditorium in Los Angeles. De uitreiking werd gepresenteerd door komiek en acteur Garry Shandling en uitgezonden door CBS.

Bonnie Raitt won de meeste Grammy's (vier), waarvan drie voor haar album Nick of Time. De vierde, voor het nummer I'm in The Mood, een duet met John Lee Hooker, was afkomstig van Hookers album The Healer. Voor Raitt waren het haar eerste Grammy's in haar carrière die al meer dan twintig jaar duurde. Ze won onder meer de prestigieuze categorie Album of the Year.

Jazz-componist en -arrangeur Dave Grusin won drie Grammy's, alle drie in de categorieën voor beste composities en arrangementen. Twee van de drie Grammy's waren voor zijn werk voor de soundtrack van de film The Fabulous Baker Boys.

Twee Grammy's waren er voor The Nitty Gritty Dirt Band (country), Soul II Soul (R&B), Miles Davis (jazz) en The Emerson String Quartet (klassiek). Aaron Neville won ook twee keer, één keer in duet met Linda Ronstadt en één keer als lid van The Neville Brothers.

Wind Beneath My Wings van Bette Midler won de belangrijke categorieën Song of the Year en Record of the Year. Dat was opmerkelijk, omdat het nummer al in 1982 was geschreven en vóór Bette al door verschillende artiesten was opgenomen. Voor Bette was het haar derde Grammy Award, na eerdere winst in 1974 en 1981.

Er waren meer oude liedjes die Grammy's wonnen: If you don't know me by now van componisten Leon Gamble en Kenny Huff - oorspronkelijk uit 1972 voor Harold Melvin & The Blue Notes - leverde een prijs op in de categorie Best R&B Song, dankzij de coverversie van Simply Red. Ook een oud nummer van country-legende Hank Williams sr., There's A Tear in my Beer, kreeg een prijs. Het nummer, oorspronkelijk uit de jaren 50, was opnieuw opgenomen door Hank zoon Hank Williams jr. met daarin de originele stem van zijn vader gemixt. Het 'duet' leverde een Grammy in de countrycategorie op.

Maar deze Grammy-uitreiking zal altijd overschaduwd blijven door de rel die ontstond toen werd onthuld dat de winnaars van de Best New Artist-Grammy, Milli Vanilli, geen noot op hun platen hadden gezongen. Dat werd in november 1990 bekendgemaakt, acht maanden nadat ze de Grammy hadden gewonnen. De organisatie van de Grammy Awards besloot om de prijs in te trekken. Er werd geen vervangende winnaar gekozen. Daarmee is 1990 nog altijd het enige jaar waarin formeel geen Best New Artist is bekroond.

Milli Vanilli had tijdens de uitreikingsceremonie opgetreden, maar net als bij al hun andere optredens hadden de twee 'zangers' geplaybackt. Dat had al tot wat ophef geleid, omdat artiesten doorgaans live zingen en spelen tijdens de Grammy-ceremonie.

Winnaars

Algemeen

Pop

Country

R&B

Rap

Rock

Blues

Folk/Traditioneel

Polka

Latin

Reggae

Gospel

Jazz

New Age

Klassieke muziek

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Comedy

Composing & Arranging (compositie & arrangementen)

Kinderrepertoire

Musical

Hoezen

Production & Engineering (Productie & techniek)

Gesproken Woord

Historisch

Video

Zie de categorie 1990 Grammy Awards van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Categorie