25e Grammy Awards (1983)
Grammy Awards
Datum 23 februari 1983
Locatie Shrine Auditorium, Los Angeles
Host John Denver
Netwerk CBS
Vorige Grammy Awards 1982
Volgende Grammy Awards 1984
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De 25e editie van de jaarlijkse Grammy Awards uitreiking vond plaats op 23 februari 1983 in het Shrine Auditorium in Los Angeles. De ceremonie werd live uitgezonden door de Amerikaanse tv-zender CBS en werd, net als het jaar ervoor, gepresenteerd door John Denver.

De avond werd een triomf voor de band Toto, die tot dan toe nog nooit een Grammy had gewonnen (wel was de groep in 1978 genomineerd voor beste nieuwe artiest). De band won drie Grammy's (Record of the Year voor Rosanna, Album of the Year voor Toto IV en voor Producer of the Year), terwijl een aantal bandleden nog een paar individuele Grammy's won: Steve Lukather in de categorie Best R&B Song, David Paich in twee categorieën voor beste arrangement en Jeff Porcaro die één arrangeurs-Grammy mee naar huis nam. (Het winnende arrangement was voor Rosanna). Voor Paich was dit een bijzondere overwinning, omdat hij concurrentie had van zijn vader Marty Paich die eveneens genomineerd was. Bovendien wonnen de technici op Toto IV een Grammy.

Daarmee was David Paich de meest succesvolle winnaar van de avond, met in totaal vijf Grammy's. Steve Lukather en Jeff Porcaro volgden met vier. In totaal wonnen de leden van Toto (individueel of als band) en het album Toto IV in zeven categorieën een prijs.

Eveneens succesvol was John Williams. Niet alleen won hij voor de zesde keer op rij een Grammy voor beste filmsoundtrack, hij kreeg ook nog eens Grammy's voor de beste instrumentale compositie en voor het beste instrumentale arrangement. Alle drie de prijzen waren voor de muziek uit E.T., de succesfilm van 1982. Zijn carrièretotaal kwam daarmee op veertien Grammy Awards.

Over het algemeen had de Grammy-uitreiking van 1983 nogal een retro-uitstraling, want heel wat oudgedienden wonnen opnieuw, of ze wonnen eindelijk hun eerste Grammy's. Onder die laatste categorie vielen onder meer Sarah Vaughan, Mel Torme en Marvin Gaye. Zij waren voor het eerst genomineerd in respectievelijk 1959, 1962 en 1967, maar hadden al die tijd nooit een Grammy gewonnen. Voor Marvin Gaye leverde de avond zelfs twee Grammy's op, beide voor Sexual Healing. Merkwaardig genoeg was een van de twee Grammy's voor beste instrumentale plaat, voor de instrumentale versie van zijn come-backhit.

Van de mensen die al eens hadden gewonnen, waren enkelen al heel ervaren. Richard Pryor won voor de vijfde keer op rij de beste comedy-categorie, terwijl Pat Benatar voor de derde keer op rij werd uitgeroepen tot beste rockzangeres. Dirigent Georg Solti won zijn 19e prijs, zangeres Leontyne Price haar 12e.

Zelfs de winnaar in de categorie Song of the Year was een oudgediende. Het nummer Always On My Mind was in 1972 al een hit geweest voor Elvis Presley, maar een coverversie van Willie Nelson zorgde ervoor dat het nummer kon worden uitgeroepen tot Song of the Year van het jaar 1982. Het liedje won ook nog in de categorieën voor beste countrysong en beste country-uitvoering.

Pianist Glenn Gould won twee postume Grammy's; hij was in oktober 1982 overleden. Hij won beide Grammy's voor zijn album Bach: The Goldberg Variations.

Grote verliezers waren Paul McCartney en Stevie Wonder, die beiden zeven keer waren genomineerd. Uiteindelijk wonnen ze helemaal niets.

Winnaars

Algemeen

Pop

Country

R&B

en

Rock

Blues

Folk/Traditioneel

Latin

Gospel

Jazz

Klassieke muziek

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Comedy

Composing & Arranging (compositie & arrangementen)

Kinderrepertoire

Musical

Hoezen

Production & Engineering (Productie & Techniek)

Gesproken Woord

Historisch

Video

Categorie