Visnuismus[1] sive Vaishnavismus est una ex praecipuis denominationes Hinduicis, cum Sivaismo, Saktismo, et Smartismo comparata. Etiam appellatur Vishnuismus, sectatoribus Vaishnavis et Vaishnavitis appellatis, et Vishnu Dominus Supremus agnoscit.[2][3]
Haec traditio doctriná avatararum innotescit, cuius sectatores Vishnu in permultis incarnationibus distinctis venerantur. Inter huius dei maiora nomina propria sunt Rama, Krishna, Narayana, Kalki, Hari, Vithoba, Kesava, Madhava, Govinda, Srinathji, Jagannath.[4][5][6] Traditio ex primo millennio a.C.n. exorta est, nomine Bhagavatismus et Krishnaismud. Deinde Ramananda motum Ramae dicatum creavit, qui nunc est maximus grex monasticus in Asia.[7][8] Traditioni sunt multae subscholae (sampradayas), inter quas fuerunt schola Dvaita Madhvacharya medii aevi et schola Vishishtadvaita Ramanuja.[9][10]
Sectatores, qui avataram Vishnu (saepe Krishnam) venerantur, motum Bhakti in Asia Meridiana millennio secundo amplificbantur.[11][12] Inter scripturas maximi momenti in Vaishnavismo sunt Vedae, Upanishad, Bhagavadgita, Pancaratra (Agama) , et Bhagavata Purana.[13][14]
Vicimedia Communia plura habent quae ad Visnavismum spectant. |