Othinus,^[1] seu Odinus,^[2] vel Odin (-inis)^[3] (lingua Nordica antiqua Óðinn), in mythologia Nordica est deus belli, mortis, et sapientiae et maximus deorum Vicingorum, dominus Asgarthi Valhallaeque, et magister omnium carminum. Ei est telum Gungnirus, quod nunquam scopum fallebat, cuius cuspes runis ad servandam legem ornantur. Equum octo crurum possidet. Proles gigantum, et mundum, et animalia et duos primos homines, Ascum et Emblam, e duobus arboribus creavit cum fratribus Vili Veque.

Notae

↑ "Othinus": Saxo Grammaticus.
↑ "Odinus": Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda (Holmiae: Norstedts Akademiska Förlag, 2009).
↑ Snorra Sturlusonar, Edda Snorronis Sturlæi - Tomus Primus, 1848.

Bibliographia

Chadwick, H. M. 1899. The Cult of Othin: An Essay in the Ancient Religion of the North. Clay & Sons. OCLC 8989833.
Cleasby, Richard, et Guðbrandur Vigfússon. ^?Rev. Craigie, William A. 1975. An Icelandic–English Dictionary. Ed. secunda. Oxoniae: Clarendon Press. ISBN 9780198631033.
Davidson, Hilda Ellis. 1990. Gods and Myths of Northern Europe. Penguin Books, ISBN 0-14-013627-4.
de Vries, Jan. (1962) 1977. Altnordisches Etymologisches Worterbuch. Brill. ISBN 978-90-04-05436-3.

Vicimedia Communia plura habent quae ad Othinum spectant.

Haec stipula ad mythologiam spectat. Amplifica, si potes!

Categoriae