Mors atra in siccis Mediae Asiae campis orta fuisse putatur, unde per Viam Sericam late commeavit, Crimaeam anno 1343 attingens. Unde, verisimiliter vecta est a pulicibus in ratis orientalibus habitantibus, quae viatores assidui sunt in navismercatorum diffundente in Mediterraneum et Europam. Aestimatur occidisse a 30 ad 60 centesimas totius numeri incolarum Europae.[9] In toto, plaga populum a 450 milionibus ad 350–375 milliones saeculo 14 fortasse imminuit.[10] Tantum post ducentos annos, numerus incolarum orbis terrarum ad priorem gradum recuperavit. Pestilentia autem ad perniciem Europae usque saeculum undevicensimum continenter erumpebat.
Barroca, Mário Jorge. 2003. A peste negra na epigrafia medieval portuguesa. Porto: Universidade do Porto. Faculdade de Letras.
Barry, S., et N. Gualde. 2008. "La Peste noire dans l’Occident chrétien et musulman, 1347–1353." Canadian Bulletin of Medical History 25 (2): 461-498.
Byrne, J., et Gale Group. 2012. Encyclopedia of the Black Death (Gale virtual reference library). Sanctae Barbarae in California: ABC-CLIO.
Curtis, D., et J. Roosen. 2017. "The sex‐selective impact of the Black Death and recurring plagues in the Southern Netherlands, 1349–1450." American Journal of Physical Anthropology 164 (2): 246-259.
Lenz, K., et N. Hybel. 2016. "The Black Death." Scandinavian Journal of History 41 (1): 54-70.
Platt, C. 1996. King Death: The Black Death and its aftermath in late-medieval England. Londinii: UCL Press.
Pobst, P. 2013. "Should We Teach that the Cause of the Black Death Was Bubonic Plague?" History Compass 11 (10): 808-820.