Moravia
Bohemice: Morava
Insigne Moraviae
Insigne Moraviae
(ab saeculo XIII)
Vexillum Moraviae historicum
Vexillum Moraviae historicum
(ab saeculo XIII)
Olomucium
Olomucium, quondam caput Moraviae, sedes archiepiscopi
Situs Moraviae in Unione Europaea
Situs Moraviae in Unione Europaea
Lingua Bohemica
Caput Bruna (olim etiam Olomucium)
Amplitudo terrae 22 348 km2
Numerus incolarum proxime 3 000 000
Flumen longissimum Marus
Civitas sui iuris Cechia

Moravia est terra in Europa Media, quae hodie pars Rei Publicae Bohemicae est sine certis limitibus.

Magna Moravia in saeculo 9 fuit prima civitas Slavorum. Marchionatus Moraviae quondam regi Bohemiae subditus erat (incorporatus in Coronam regni Bohemiae). Caput Moraviae primum Olomucium fuit, postea vero Bruna facta est; cuiusque incolae temporibus antiquis plerumque, ut aiunt, non putabant se Bohemos, sed Moravos esse, qui saeculo undevicesimo diversa Slavica natio iudicabatur; at qui saeculo undevicesimo exeunte et vicesimo ineunte, ut aiunt, se Bohemos esse existimare inceperunt. Ideo notio marchionatus Moraviae ut supervacua deleta est, quoniam uni nationi Bohemorum duobus in terris vivere periculosum censebatur. Postea vero nonnulli Moravi suae nationis notitiam restituerunt et autonomiam Moraviae restituere rei publicae gubernatoribus invitis desiderare occeperunt. Parva septentrionalis pars olim ad Silesiam pertinebat, sed nunc potius ad Moraviam spectat.

Moravia vino innotuit.

Geographia

Vexillum Moraviae historicum[1][2]

Urbes et oppida

Fluvii

Montes

Pinacotheca

Regiones Rei Publicae Bohemicae: Bohemia, Moravia et Silesia et territoria administrationis, quae nunc sunt (kraje)

Bibliographia

Nexus interni

Terrae Cechiae (et capita)

Bohemia (Praga) · Moravia (Bruna) · Silesia (Oppavia)

  1. Svoboda, Zbyšek; Fojtík, Pavel; Exner, Petr; Martykán, Jaroslav (2013). Odborné vexilologické stanovisko k moravské vlajce. Brno: Česká vexilologická společnost. pp. 3319, 3320 
  2. Pícha, František (2013). Znaky a prapory v kronice Ottokara Štýrského. Brno: Česká vexilologická společnost. pp. 3320-3324