Maximus Ferdinandus (Theodisce Max Ferdinand) Scheler (Monaci 22 Augusti 1874; Francofurti 19 Maii 1928) fuit philosophus Germanus qui opere phaenomenologico, ethico, anthropologico innotuit. Methodologiam enim philosophicam Edmundi Husserl, conditoris phaenomenologiae, excoluit, ac "primus homo paradisi philosophici"[1] ab Iosepho Ortega y Gasset appellatus est. Scheler anno 1928 mortuo, Martinus Heidegger confirmavit, cum Ortega y Gasset, omnes saeculi philosophos multum ei debere, atque eum laudavit "potissimam vim philosophicam in Germania recenti, immo, in Europa hodierna et in ipsa philosophia hodierna."[2][3] Anno 1953, Carolus Wojtyła, postea Ioannes Paulus Papa II, thesim doctoralem de "aestimatione possibilitatis ethicae Christianae secundum rationem Maximi Scheler constructae"[4] defendit.
Alma mater eius Universitas Ludovico-Maximilianea Monacensis ubi medicinam studuit, deinde Universitas Litterarum Ienensis ubi philosophiam studuit et gradum academicum acquisit sub directione Rudolpho Eucken.
Vicicitatio habet citationes quae ad Maximus Ferdinandus Scheler spectant. |