Lingua Bodo बड़ो
IPA:	[ bɔɽo ]
Taxinomia:	Lingua Tibeto-Birmana familiae Sinotibetanae
Locutores:	1 353 779[1]
Sigla:	1 —, 2 sit, 3 brx
Status publicus
Officialis	Assam Indiae
Privata	Nepalia
Litterae:	Litterae Bodo
Scriptura:	Devanagari et Latina
Procuratio:
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Bodo (Baṛo), vulgo Boro (बर' IPA |bɔɽo|), linguis Garo et Dimasa satis similis, ad divisionem Bodo-Garo linguarum Tibeto-Birmanarum e familia Sinotibetana pertinet. In usu plerumque est inter gentem Bodoensem in India Boreorientali in pagis Darrang, Nagaon, Kamrup, Goalpara, Sibsagar, et Lakhimpur civitatis Asamae; sunt etiam nonnulli locutores in pagis Darjeeling, Jalpaiguri et Cooch-Behar civitatis Bengaliae Occidentalis, paucique Nepaliae incolae. Dialecti Chote et Mech recognoscuntur.

Lingua Bodo est lingua publica in Bodolandia regione autonoma, una e linguis publicis civitatis Asamae et omnis Indiae,^[2] et una ex viginti duabus linguis Indiae schedulo perscriptis quibus est praecipuus status constitutionalis in India. Ex 1963, abecedario Devanagari conscribi solet; olim autem scripturis Latina et Asamensi scribebatur, interdum et Bengalica. Hanc linguam opinantur nonnulli eruditi Deodhai, abecedario amisso, antea scriptum esse. Homines 1 482 929 anno 2011 lingua Bodo loqui poterant.^[3]

Phonologia

Linguae Bodo sunt viginti duo phonemata: sex vocales et sedecim consonantes; ex vocalibus, /ɯ/, vocalis alta posterior non rotunda, praevalet. Vocabula tonis distinguuntur. Sunt tres toni: altus, medius, profundus. Differentia inter tonos altos et profundos est aperta et pervulgata.^[4]

Numeri

Numeri in lingua Bodo sunt:

Notae

Bibliographia

• Abley, Mark. 2006. The Verbs of Boro. Lost Magazine, Martio.
• Phukan Basumatary, An Introduction to the Boro Language. Novi Dilli: Mittal Publications. 2005.
• D. N. S. Bhat, Boro vocabulary (with a grammatical sketch). Pune: Deccan College. 1968.
• Pramod Chandra Bhattacharya, A Descriptive Analysis of the Boro Language. Gauhati: Gauhati University. 1977.
• Boro, Basumatari, K.B.S. Students’ Dictionary: Anglo-Bodo. 2a ed. Guwahati: Kamakhya Book Stall. 2001.
• M. R. Boro, Assamese and Boro: A Comparative and Contrastive Study. Hajo: P. Brahma, 1990.
• Burling, Robbins. 1961. A Garo grammar. Pune: Linguistic Society of India.
• Burling, Robbins. 1970. Proto-Bodo. Language 35: 433–53.
• U. V. Joseph, Robbins Burling, "Tone Correspondences among the Bodo Languages" in Linguistics of the Tibeto-Burman Area vol. 24 no. 2 (2001) pp. 41–55.
• Mochari, Moniram. 1985. Bodo-English Dictionary. Bengtol in Kokrajhar: The Bodo Catholic Youth Association.
• Dipti Phukan Patgiri, "The use of gender in Boro and Rabha" in Tej Ratna Kansakar, Mark Turin, edd., Themes in Himalayan Languages (Heidelbergae: South Asia Institute; Catmandi: Tribhuvan University, 2003) pp. 275–8.
• Sarma, Chandan, et P. H. Talukdar. 2012. Dialect variation in Boro Language and Grapheme-to-Phoneme conversion rules to handle lexical lookup fails in Boro TTS System. International Journal of Scientific and Research Publications 2(9): 1–4. PDF.
• Hidam Brojen Singh, Chothe grammar. Novi Dilli: Akansha, 2008.
• Thurgood, Graham, et Randy J. LaPolla, eds. 2003. The Sino-Tibetan Languages. Londinii et Novi Eboraci: Routledge. ISBN 0415772958, ISBN 9780415772952 (charta).
• van Driem, George. 2001. Languages of the Himalayas: An Ethnolinguistic Handbook of the Greater Himalayan Region. Novi Eboraci: Brill. ISBN 9004103902. ISBN 9004120629 (vol. 1); ISBN 9004120637 (vol. 2).

Nexus externi

• De Bodolandia. Bodoland.org
• De lingua Bodo.
• Fontes computationis Bodoicae apud TDIL.
• Ministerium Informationis Linguisticarum Indiae.
• De hac lingua apud Ethnologue
• Situs locutorum^{[nexus deficit]} apud Linguist List
• Bibliographia huius linguae