Vide etiam paginam fere homonymam: Innocens III (antipapa)
Pontificatus
Innocentius III (nomine primo Lotharius Signinus seu de comitibus Signiae; natus anno circiter 1160 Gavignani; Perusiae die 16 Iulii 1216 mortuus), theologus et iuris consultus, fuit Papa, id est, episcopus Romanus a die 8 Ianuarii 1198. Fuit inter celeberrimos pontifices Medii Aevi et praeclarus iuris canonici doctor.
Lotharius Signinus, Romae a principio educatus, philosophiae et theologiae apud Parisienses studuit. Ibi contubernium habebat Ioannem de Tociaco;[1] eisdem annis Robertus de Cursone et Conradus de Querfurt alumni fuerunt, Stephanus Langton aut alumnus aut iam magister.[2] Lotharium in rebus theologicis docuit Petrus de Corbolio;[3] audivisse censetur David de Dinant. Eo tempore apud Parisienses de theologia Petri Lombardi disputabatur.[4] Innocentius vitam et studia Parisiensia in scriptis suis interdum refert.[5] Ob annos iuventutis ibi transactos Franciam laudavit "regnum benedictum a Deo".[6] Regi Philippo II sic adloquitur: "Tibi et regno tuo specialiter nos fatemur teneri, in quo nos recolimus in studiis litterarum aetatem transegisse minorem, ac divino munere quantaecunque scientiae donum adeptos, beneficiorum impensam multiplicem suscepisse,"[7] sic autem episcopis Francicis: "Reducentes ad mentem et infra nos ipsos saepius recolentes beneficia nobis olim in ipso regno scholasticis insistentibus disciplinis impensa, nos tam regi quam regno specialiter teneri fatemus."[8]
Annis studiorum paene absolutis iter Cantuariam fecit.[9] Aut cum cardinale Octaviano profectus est, aut eum in itinere occurrit: ambo enim, ab Anglia rediti, ad abbatiam Grandismontis venerunt medio anno 1187; ambo Romae fuerunt inter menses Octobrem et Decembrem sub pontificatu Gregorii VIII, qui Lotharium subdiaconum creavit.[10]
Deinde ab autumno anni 1187 iuri Bononiae studuit. Anno 1190 Cardinalis creatus est.
Quarta expeditio sacra tempore Innocentii annis 1203 et 1204 saevivit; ille quintam proclamavit (epistula "Quia maior nunc" anno 1213 missa) sed non vidit; illius iussu (per epistulas "Rem crudelem", "Ut contra crudelissimos" et "Benedicti vos")[11] expeditio sacra in Albigenses anno 1209 incepta est; ille etiam expeditionem Hispanicam praeparavit (bulla "Recepimus litteras") anni 1212. Innocentius III regulam fratrum Franciscanorum confirmavit et initia Ordinis Dominicani fovebat.
Ad expeditionem in Albigenses suadendam die 1 Martii 1209 legatos misit duos, scilicet Milonem qui iam notarius apud eum meruit[12] et Thedisium canonicum Genuensem.[13]
Episcopus Iacobus de Vitry enarrat: Post hoc veni in civitatem quandam que Perusium nuncupatur, in qua papam Innocentium inveni mortuum, sed nundum sepultum, quem de nocte quidam furtive vestimentis preciosis, cum quibus sci <licet sepeliendus> erat, spoliaverunt; corpus autem eius fere nudum et fetidum in ecclesia reliquerunt. Ego autem ecclesiam intravi et ocul<a>ta fide cognovi quam brevis sit et vana huius seculi fallax gloria.
![]() |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Innocentium III spectant. |