Gastronomia Sichuanensis, id est provinciae Sichuan in Sinis, est una e quattuor "magnis traditionibus" artis coquinariae Sinensis. Sapores capsici atque zanthoxyli, inter alios multos sapores, hunc stilum gastronomicum definiunt; quae coniunctio ma la^(en), "pungens torpens", a coquis appellatur.

In regiones parviores dividi potest, videlicet

• urbis Chengdu
• urbis Chongqing
• magnae Caerulei fluminis urbiumque Luzhou, Yibin, Leshan
• parvae Jialing fluminis urbiumque Nanchong et Guangyuan
• regionis fodinarum salinarum urbiumque Zigong et Neijiang

Ars coquinaria populorum Musulmanorum et Buddhistarum ab aliis differt.

Fontes antiquiores

• ante 1374 : Ni Zan, Yunlintang yinshi zhidu shi 32 (Teresa Wang, E. N. Anderson, "Ni Tsan and his Cloud Forest Hall Collection of Rules for Drinking and Eating" in Petits Propos Culinaires no. 60 (1998) p. 35)

Eruditio

• E. N. Anderson, "Sichuan (Szechwan) Cuisine" in Solomon H. Katz, William Woys Weaver, edd., Encyclopedia of Food and Culture (3 voll. Novi Eboraci: Scribner, 2003. ISBN 0-684-80565-0) vol. 1 pp. 393–396
• Fuchsia Dunlop, The Food of Sichuan. Londinii: Bloomsbury, 2019
• Alexander Hosie, Szechwan: its products, industries and resources. Sciamhaevi: Kelly & Walsh, 1922 Textus apud Internet Archive

• Zhangcha ya