Anticatholicismus terminus est opinionis generatim negativae implacabilisque de Ecclesia Catholica Romana et interdum de eius membris.
Intelligi potest motus iste tamquam forma specialis anticlericalismi.[1] Exempla motuum anticatholicorum maiorum erat sic dicta Pugna culturalis in Germania[2] et similia in Italia, Belgio et Helvetia.[3], Puritani post excommunicationem reginae Elizabethae I et Motus Ignorantiae (Know-Nothing Party) in America contra immigrantes Catholicos ex Hibernia et Germania oriundos.[4] Etiam societas Ku Klux Klan saeculo XX ineunte magis magisque catholicismum invectus est cui annis 1920 non pauci - et non solum in statibus meridianis - plaudebant.[5][6]
Periti historici in querelis culturalibus Europae saeculo XIX exeunte etiam reactionem in ultramontanismum et illuminationis reprobationem inter multos clericos vident. Insuper in ramis variis evangelicalismi anticatholicismus colitur, praesertim in communitatibus christianis maxime conservatoriis (Christian Right). In America Latina sectatores saepe theologiae liberationis se opponunt; itaque Ephraim Ríos Montt in Guatemala, quem praedicatores Americi septentrionales velut Ieremias Falwell et Pat Robertson movebant, tensiones maximas inter patricios protestanticos et plebem catholicam excitavit. Tunc archiepiscopus Marius Henricus Ríos Montt, frater dictatoris, in exsilium ire debuit.[7][8]
Liber Evangelizing Africa missionarii Ecclesiae universalis Regni divini (IURD) et demarchi Urbis Fluminensis catholicismum tantopere odiit, ut catholica daemonica appellavit.[9] Anticatholicus summus fuit e.g. Lyman Beecher.