Os escaldos[1] (do termo skald) son poetas-guerreiros viquingos que pertencían á corte dos reis escandinavos durante a Idade Media.
Servían ós monarcas loándoos en composicións poéticas como os drápar que principalmente tiñan a función de exaltar a súa xenerosidade ou o heroísmo que amosaron nalgunha batalla. As súas obras constitúen a chamada poesía escáldica, caracterizada polo verso aliterativo e figuras retóricas, unha das cales era o kenning.
Famosos escaldos son protagonistas das sagas como por exemplo, Egill Skallagrímsson, da saga do seu mesmo nome.
O verdadeiro papel dun escaldo non era unicamente de compositor de poemas, na Idade Media tamén eran considerados cronistas, escritores, testemuñas da historia e, en certa medida, o seu perfil era como os xornalistas da actualidade. Olaf II de Noruega menciónao moi claramente pouco antes da batalla de Stiklestad:
Deuses Heroes |
| |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lugares | Asgard · Bifröst · Fólkvangr · Ginnungagap · Hel · Jotunheim · Midgard · Muspelheim · Niflheim · Pozos · (Mímisbrunnr · Hvergelmir · Urðarbrunnr) · Valhalla · Vígríðr · Yggdrasil | |||||||
Eventos | ||||||||
Fontes | ||||||||
Sociedade | Blót · Calendario xermánico · Era viquinga · Escaldo · Félag · Heiti · Hörgr · Kenning · Números · Nīþ · Paganismo nórdico · Rituais nórdicos · Sala do hidromel · Seiðr · Völva | |||||||
Véxase tamén |