O nome xenérico Populus (do latín, 'popular') por ser abundante e en gran cantidade. O nome específico alba refírese á cor abrancazada do envés das follas.
Árbore caducifolia corpulenta de forma arredondada e rápido crecemento, que pode acadar os 30 m de altura e 1 m de diámetro, de forma larga e porte de columna, de groso toro e sistema radical forte, con numerosas raíces secundarias longas que emiten multitude de fillos. Casca lisa, abrancazada, cinsenta, fendida, máis escura no baseamento, con cicatrices negrexadas de pólas vella.
A copa é larga e irregular. Poliñas e gomos tomentosos (cubertos de lanuxe).
As follas son caedizas, simples, alternas, ovais ou palmadas, de bordo dentado; cubertas no envés dunha camada mesta aveludada de cor abrancazada. Follas tomentosas nas dúas faces e no pecíolo, variábeis nos gomos, con 3-5 lóbulos, brancas e vilosas de novas, as adultas coa face verde escura, glabra e envés densamente branco-tomentoso, limbo moi polimorfo.
Follas maiores normalmente palmado-lobuladas, de base a xeito de corazón. Follas das poliñas arredondadas a ovadas, pouco lobuladas, con menos tomento. Candeas pénsiles. As masculinas de 3–6 cm de lonxitude, con lanuxe. As femininas máis longas e magras. Polo outono a coloración é marrón ou amarelenta.
As flores masculinas son grandes e arroibadas, en candeas ou amentos pénsiles, as femininas son de cor amarela-verdosa en pés distintos. Florea de febreiro a abril normalmente, antes de que abrochen as follas.
O froito é nunha cápsula bivalva, ovoide e sen vilosidade. As sementes comportan unha lanuxe a xeito de penacho.
Multiplícase por espeques e por gomos que agroman decote arredor do pé adulto.
Podas
Admite podas enérxicas para reducir a molesta floración para persoas alérxicas.
Solo
Medra en solos frescos, ricos (mais non ten grandes requirimentos en canto ao tipo de solo, podendo morar en solos pobres calcarios) e húmidos achegados aos regos.
Ademais, son capaces de medraren nun solo areento costeiro soportando eventuais enchentes por auga de mar no sistema radicular.
Clima
Atura ben o frío e as calores excesivas sempre que teña auga dispoñíbel.
Posúe un crecemento rápido.
Pola cantidade de fillos que bota, pode competir con outras especies achegadas.
As súas raíces son agresivas, polo que cómpre desbotar a plantación preto de instalacións ou construcións.
Condicións: os álamos poden aturar a polución e a influencia do mar polo que é empregado como pantalla de defensa preto do mar.
A madeira úsase en imaxinaría, tamén se usou a casca para curtir e tinxir.
A madeira homoxénea de densidade lixeira, porosa e de doado secado e rápido; é resistente á abrasión e elástica:
A madeira utilízase en carpintaría lixeira, pasta de celulosa, paneis, taboleiros, embalaxes, mistos pola súa combustión a modo, chans etc.
A var. pyramidalis Bunge (chopo boleana, Populus bolleana Carr.) posúe o toro uniformemente ramificado case dende a base e o porte é piramidal. É moi utilizada en plantacións en ringleira polo seu porte. Soporta solos pobres, arxilosos ou calcarios. É orixinaria do Turquestán.
Aplicacións máxicas: o álamo branco (Eadha) correspondía coa letra E no antigo alfabeto druídico Ogham:
As xemas e follas do chopo prateado levábanse no peto para atraer o diñeiro.
Cultívase coma árbore ornamental, mais necesitan de espazos amplos. Dan nome ao tipo de xardín urbano denominado alameda (ex. Alameda de Vigo). Plantábanse para dar sombra nas vilas e pola cor da súa casca, co contraste das súas follas e o agradábel recendo que ten.
Moi utilizado coma pantalla do vento e en camiños preto do mar.
Popularmente recoñécese o chopo prateado como unha árbore con propiedades de sandar. As chagas de hospitalización e outras feridas menos graves poden curarse utilizando a auga de cocemento das súas follas (ou da casca) para lavar as mesmas.
↑ 2,02,12,2Nome vulgar galego en Termos esenciais de botánica, Universidade de Santiago de Compostela, 2004 e Vocabulario forestal, Universidade de Santiago de Compostela/Deputación de Lugo, 2012
↑Luís Daviña Facal (2000): Diccionario das ciencias da natureza e da saúde. Tomo 2. C. A Coruña, Deputación da Coruña, páx. 908. ISBN 84-95335-46-8