Coñécese como casa de Anjou ou dinastía Anxevina a tres dinastías de orixe francesa, das que se orixinaron distintas casas reais. En todos os casos a casa toma o nome do Condado de Anjou, cuxo título ostentaban os tres fundadores. Distintos membros das casas de Anjou chegaron a reinar en Xerusalén, Inglaterra, Sicilia, Nápoles, Hungría e Polonia.
A primeira casa de Anjou orixinouse no Condado de Anjou, ao oeste de Francia. Considérase a Fulco III, o Negro, cuarto conde de Anjou (Andegavensium comes), como o fundador da dinastía. A casa dividiuse en dúas ramas: unha reinou en Xerusalén, e a principal en Inglaterra (Plantagenet).
En 1129 Fulco V de Anjou casou con Melisanda, única filla de Balduíno II de Xerusalén, deixando o Condado de Anjou ao seu fillo Godofredo. Á morte de Balduíno en 1131 converteuse no rei Fulco I.
En 1127, Godofredo, fillo de Fulco V de Anjou, casou con Matilde, única filla do rei Henrique I de Inglaterra. Cando, en 1129, Filipe V casou con Melisenda de Xerusalén, deixou o Condado a seu fillo, Godofredo V.
En 1135, tras a morte de Henrique I, Estevo de Blois, sobriño do rei, fíxose coroar rei de Inglaterra. As loitas entre os partidarios de Estevo e os de Matilde levaron a unha guerra civil, coñecida como a "anarquía inglesa".
En 1151 Henrique I herdou o Condado de Anjou, tras a morte de seu pai Godofredo V. En 1153 Estevo asinou o tratado de Wallingford, polo que designaba como seu sucesor a Henrique, que sería coroado como Henrique II de Inglaterra. A herdanza combinada de Henrique, ademais dos territorios que foi incorporando por matrimonio ou conquista, formarían o que se denomina Imperio Anxevino.
En Inglaterra, a dinastía Anjou comezou a ser coñecida como dinastía Plantagenet, debido a unha característica da vestimenta de Godofredo V de Anjou. O conde levaba sempre no gorro unha ramiña de xesta (ou Genista), en francés genêt, o que lle valeu o alcume de Godofredo "Plantagenet". Desde entón, a casa pasou a ser coñecida como dos Plantagenet.
En 1455 estalou a guerra das dúas rosas que enfrontou a dúas ramas da dinastía Plantagenet, a casa de Lancaster (reinante) e a casa de York. Finalmente, Eduardo de York (tataraneto de Eduardo III) converteuse en rei. A casa de York ostentou a coroa inglesa até a batalla de Bosworth (1485), na que o rei Ricardo III foi derrotado e morto polo exército de Henrique Tudor (descendente ilexítimo de Eduardo III). Tras a batalla, Henrique foi coroado rei, acabando así a casa de Plantagenet e naciendo a de Tudor.
En 1203 Filipe II de Francia conquistou os territorios que tiña en Francia o rei inglés (daquela Xoán I), entre eles o Condado de Anjou, que pasou ao patrimonio da coroa francesa.
En 1246 Lois IX de Francia concedeu os Condados de Anjou e do Maine ao seu irmán Carlos, que se converteu no fundador da segunda casa de Anjou. Cos netos de Carlos, a dinastía dividiuse en varias ramas: os Anjou-Sicilia (rama principal que reinou en Nápoles), os Anjou-Durazzo, os Anjou de Hungría e os Anjou-Taranto.
En 1265 o papa Clemente IV concedeu a Carlos de Anjou o Reino de Sicilia (que comprendía tamén o Reino de Nápoles), cuxa coroa ostentaban os Hohenstaufen, inimigos do papa polas loitas entre güelfos e xibelinos. O 26 de febreiro de 1266, na batalla de Benevento, o rei Manfredo I de Hohenstaufen foi derrotado e morto. Tras a batalla Carlos foi coroado rei de Sicilia.
O 30 de marzo de 1282 a cidade de Palermo, capital do Reino, rebelouse contra os franceses e masacrou a gornición de Carlos (Vésperas sicilianas). A rebelión estendeuse por toda a illa e os franceses foron expulsados. O pobo solicitou a axuda de Pedro III de Aragón, que foi coroado como rei de Sicilia, producíndose a división deste Reino entre o Reino de Sicilia peninsular, ou da Sicilia citerior (Reino de Nápoles), baixo dominio anxevino, e o Reino de Sicilia insular (Reino de Sicilia), baixo dominio aragonés. Desde entón, Carlos e os seus descendentes só reinaron sobre o Reino de Nápoles.
A rama Anjou-Durazzo reinou sobre Nápoles tras a guerra de sucesión. O seu fundador foi Xoán I de Anjou, duque de Durazzo, fillo de Carlos II de Nápoles. Seu neto Carlos converteuse en rei de Nápoles tras a morte de Xoana I.
Xoana II morreu sen herdeiros, acabando con ela a rama Anjou-Durazzo. Designou como herdeiro a Renato (I) de Anjou, neto do pretendente Luís (I) e, polo tanto, membro da terceira casa de Anjou.
Tras a morte sen descendencia de Ladislau IV de Hungría en 1290, dous homes disputaron o trono: André (tío segundo do rei) e Carlos Martel de Anjou (fillo de Carlos II de Nápoles e María de Hungría, raíña de Nápoles, irmá de Ladislau IV). André converteuse finalmente en rei, pero a súa morte sen descendencia provocou que a coroa recaese en Carlos Roberto, fillo de Carlos Martel de Anjou.
Tras a morte sen descendencia de Casimiro III de Polonia en 1370, o trono foi herdado polo seu sobriño Lois I de Hungría (o fillo da súa irmá Isabel Łokietek).
En 1313 Filipe de Anjou, príncipe de Taranto e fillo de Carlos II de Nápoles, casou con Catarina de Valois-Courtenay, emperatriz titular do Imperio Latino.
O título do Condado de Anjou foi o dote de Margarida de Anjou, filla de Carlos II de Nápoles. Así, o Condado pasou ao seu marido Carlos de Valois. Ao morrer Carlos, o título pasou ao seu fillo Filipe, que se convertería en Filipe VI de Francia. O Condado volvía así, de novo, ao patrimonio da coroa francesa.
En 1356 Xoán II de Francia concedeu os Condados de Anjou e do Maine ao seu fillo Lois, que foi o fundador da terceira casa de Anjou. En 1360 Anjou foi elevado a Ducado.
Xoana I de Nápoles adoptou a Luís para deixarlle as súas posesións, pero á morte da raíña, Luís tivo que loitar contra o outro pretendente, Carlos (pertencente á rama Anjou-Durazzo) que, tras a morte de Luís en 1384 puido reinar efectivamente. Desde entón, os descendentes de Luís foron só reis titulares, excepto no breve reinado de Renato I.
Lois VIII de Francia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dinastía Anjou-Sicilia | Dinastía Capeta | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlos de Anjou | Lois IX de Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlos II de Anjou | Filipe III de Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlos Martel de Anjou-Sicilia | Roberto I de Nápoles | Filipe I de Taranto | Xoán I de Durazzo | Margarida de Anjou | Carlos de Valois | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dinastía Valois | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlos I Roberto de Hungría | Carlos de Calabria | Luís de Taranto | Filipe II de Taranto | Roberto de Taranto | Carlos de Durazzo | Lois de Gravina | Filipe VI de Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lois I de Hungría | André I de Nápoles | Xoana I de Nápoles | María de Nápoles | Carlos III de Nápoles | Xoán II de Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dinastía Valois-Anjou | Dinastía Valois | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
María I de Hungría | Eduvixe I de Polonia | Carlos Martel de Nápoles | Margarida de Durazzo | Lois I de Anjou | Carlos V de Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ladislau I de Nápoles | Xoana II de Nápoles | Lois II de Nápoles | Carlos VI de Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lois III de Nápoles | Renato I de Nápoles | Carlos IV de Maine | María de Anjou | Carlos VII de Francia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlos V de Maine | Lois XI de Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlos VIII de Francia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Casa de Anjou |