Suomar (lat. Suomarius) isch ä alamannischa Gaukini (rex) usm 4. Johrhundart gsi, wo gegenüber vo Mainz im hütige Rodgau gherrscht het.

römisch Historiker Ammianus Marcellinus het yber dän gschribi: "Noch ra sigriche Schlacht gegä dä römisch Heermeischter Barbatio (357) bi Rauracum (Kaiseraugst), hänn sich di Alamannakinig Suomar, Hortar, Ur, Ursicin un dä Vestralp unta d Fyhrung vum Chnodomar und em Serapio ihri Heer vesommlät un sinn in d Schlacht vun Strossburi zoga. Noch dä verloreni Schlacht het dä Suomar, dä römisch Bfehlshaber Severus um sin Läbe un Lond bettlat, was ihm unter dä Uflagi vun Soldate- un Lebensmittellieferungi, gwährt wore isch."

358 het dä Caesar Julian mit em Suomar ä Friedensvrtrag gschlosse.

Quelli

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Litratur

[ändere | Quälltäxt bearbeite]


Alamannischi Herrscher Römerziit 3.Jh.: Chrocus I. um 255. — 4.Jh.: Chrocus II. 306; Agenarich-Serapio 357; Bitherid 372; Chnodomar 350–358; Fraomar 372; Gundomad 354; Hariobaud 359; Hortar 357–372; Makrian 359–374; Mederich; Priarius bis 378; Rando 368; Suomar 357, 358; Ur 357, 359; Ursicin 357, 359; Vadomar 354–373; Vestralp 357, 359; Vithicab 360–368. — 5.Jh.: Gibuld/Gebavult 450/470 Herzög untr de Franke Lantachar bis 548; Butilin 539–554; Leuthari I. 552–554; Magnachar bis 565; Vaefar bis 573; Theodofrid 572–591; Leudefred bis 588; Uncilin 588–607; Gunzo 613; Chrodobert 631; Leuthari II. 642; Gotfrid bis 709; Willehari 709–712; Lantfrid bis 730; Theudebald 727–744