Dr Oberryynisch Kulturpryys (dt. Oberrheinischer Kulturpreis) isch zwische 1966 un 1996 vu dr Johann Wolfgang von Goethe-Stiftig z Basel alljohr an Lyt vergee wore, wu sich uuszeichnet gha hän in Beryych vu dr Heimet- oder Kulturforschig im Elsass, z Bade, in dr Schwyz un z Vorarlbärg. uuszeichnet gha hän. Dr Pryys isch abwächselnd in Frankryych, Dytschland un in dr Schwyz iberreicht wore.
D Basler Johann Wolfgang von Goethe-Stiftig isch e Ableger vu dr Hamburger Alfred Töpfer Stiftig, wu wägem Verhältnis vu ihrem Stifter Alfred Töpfer zum Nationalsozialismus langi Zyt umstritte gsi isch. Syt dr 1990er Johr isch d Vergangeheit vu dr Töpfer-Stiftig kritisch diskutiert wore. Scho anne 1986 het dr Elsässer Freddy Raphael dr Oberryynischi Kulturpryys abglähnt. D Idee vu däm Pryys isch „d Entschärfig vu dr chinschtlige, dr organische Substanz vum Ruum widersprächende, nationale Gränze“ gsi[1]. Im Zämmehang mit dr Vergangeheit vum Töpfer sin die Formulierige as zimli problematisch aagsäh wore, vor allem wel dr Töpfer sich in 1930er Johr fir d „Heimholig“ vu dytschsprochige Biet uusgsproche un d Bsetzig vum Elsass anne 1940 begriesst gha het. 1996 isch d Verlejig vu däm Pryys wäge däm yygstellt wore. Anne 1999 het dr Historiker Peter d Pryysvergabe zwische 1966 un 1995 untersuecht. No syre Aasicht heb s bi dr Vergab kei Yyfliss vun ere „pangermanische Politik“ gee.[1]
Pryystreger (Uuswahl)
[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- 1966 – Nathan Katz, Émile Storck
- 1967 – Friedrich Franz von Unruh, Hermann Schilli
- 1968 – Karl Ilg, Ernst Laur
- 1969 – Paul Bertololy
- 1970 – Friedrich Metz (postum), Fritz Hockenjos
- 1973 – Johannes Künzig
- 1974 – Charles Pfleger
- 1975 – Etienne Bilger, Emil Egli, Hans Killian[2]
- 1977 – Gustav Adolf Wanner, Constantin Schäfer, Émile Georges Zink[3]
- 1980 – Max Rieple, Louis Edouard Schaeffer
- 1982 – Benedikt Bilgeri, Woilfgang Müller
- 1983 – Adrien Finck, Robert Blum, Gerhard Jung
- 1984 – Lutz Röhrich, Conrad Winter, Hans Bringer[1]
- 1985 – Dino Larese
- 1986 – Freddy Raphael (het dr Pryys abglähnt)[1], Stefan Sonderegger, Jean Egen
- 1987 – Albin Fringeli, Herbert Kessler, Georges Klein, Edith Picht-Axenfeld
- 1988 – Karl Kurrus
- 1989 – Horst Linde
- 1990 – Elsie Attenhofer, Berndmark Heukemes
- 1991 – Wolfgang Kehr, Julian Dillier
- 1994 – Walter Helmut Fritz
- 1995 – Heinz Spoerli, Paul Sacher
- 1996 – Albert E. Kaiser, Hans-Martin Gauger, Pierre Karli
Fuessnoote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Zweifelhafter Umgang mit „zweifelhafter Vergangenheit“ Archivlink (Memento vom 9. April 2006 im Internet Archive)
- ↑ Basler Stadtbuch 1975 (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) ISBN 3-7190-0680-8
- ↑ Basler Stadtbuch 1977 (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) ISBN 3-85616-004-3
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Peter Lussy: Bericht über die Tätigkeit der Johann Wolfgang von Goethe-Stiftung Basel 1968-1999. Basel 2000