Nox polaris[1] est tempus, cum sol diutius, quam 24 horas, supra finitorem non ascendit. In regionibus, intra circulos polares (Arcticum et Antarcticum) sitis, nox polaris hieme (circa solstitium brumale) fit. Quanto ad polum propior locus est, tanto nox polaris ibi longior est. Nox polaris brevissima, — fere 48 horae, — in latitudine ≈ 67°25′ observatur; longissima, fere sex menses, in polo Australi.
Axis Telluris declinatio causa noctium polarium est.
Tempore solstitii aestivi his regionibus dies polaris fit.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Gervasius Ludovicus Nicolaus, Theses ex universa philosophia, Heidelbergae 1723, p. 48; Petrus Antonius Bondioli(d), Disertatio de aurora boreali, in: Commentarii de rebus in scientia naturali et medicina gestis, Lipsiae, vol. 28, p. 502; [1]; Bibliographia Oceanographica; Reijo Pitkäranta, Thomas Pekkanen Nuntii Latini.
Nexus interni
[recensere | fontem recensere]Nexus externi
[recensere | fontem recensere]- De nocte polari (Italiane)
- De nocte polari in Encyclopaedia Russica magna (Russice)