Werner Karl Heisenberg
Datos persoais
Nacemento	5 de decembro de 1901
Lugar	Würzburg, Alemaña
Falecemento	1 de febreiro de 1976
Lugar	Múnic, Alemaña
Causa	carcinoma de células renais e cancro da vesícula biliar
Soterrado	Waldfriedhof de Munique
Nacionalidade	Imperio Alemán, República de Weimar, Alemaña nazi e Alemaña do Oeste
Cónxuxe	Elisabeth Heisenberg
Fillos	Jochen Heisenberg, Martin Heisenberg, (Anna) Maria Heisenberg, Wolfgang Heisenberg, Christine Mann, Barbara Heisenberg e Verena Heisenberg
Actividade
Campo	Física
Alma máter	Universidade de Múnic
Director de tese	Arnold Sommerfeld
Alumnos de tese	Felix Bloch Edward Teller
Contribucións e premios
Coñecido por	Principio de indeterminación de Heisenberg, Kramers–Heisenberg formula, grupo de Heisenberg e isospin
Premios	Premio Nobel de Física o 1932
[ editar datos en Wikidata ]
v c e

Werner Karl Heisenberg, nado en Würzburg, Alemaña o 5 de decembro de 1901 e finado en Múnic o 1 de febreiro de 1976, foi un físico alemán.

Traxectoria

Inclinado desde mozo polas matemáticas, e en menor medida pola física, intenta en 1920 empezar un doutoramento en matemática pura, pero Ferdinand von Lindemann rexéitao como alumno porque está próximo a xubilarse. Recoméndalle facer os seus estudos de doutoramento co físico Arnold Sommerfeld como supervisor, quen o acepta de bo grado. Ten como compañeiro de estudos a Wolfgang Pauli.

Durante o seu primeiro ano toma esencialmente cursos de matemática coa idea de pasarse a traballar en teoría de números apenas teña a oportunidade, pero da pouco empeza a interesarse pola física teórica. Comeza a traballar na Teoría da Relatividade de Einstein pero Pauli aconséllalle que se dedique á Teoría Atómica na que aínda había gran discrepancia entre teoría e experimento.

Obtén o seu doutoramento no 1923 e deseguido viaxa a Gotinga, onde traballa como asistente de Max Born. En 1924 viaxa a Copenhaguen e coñece a Niels Bohr. En 1925, Heisenberg discorre a formulación matricial da mecánica cuántica. O que subxace na súa aproximación ó tema é un grande pragmatismo. No canto de concentrarse na evolución dos sistemas físicos de principio a fin, concentra os seus esforzos en obter información sabendo o estado inicial e final do sistema, sen preocuparse demasiado por coñecer de xeito preciso o ocorrido no medio. Concibe a idea de agrupar a información en forma de cadros de dobre entrada. Foi Max Born quen se deu conta de que esa forma de traballar xa fora estudada polos matemáticos e non era outra cousa que a teoría de matrices. Un dos resultados máis rechamantes é que a multiplicación de matrices non é conmutativa, polo que toda asociación de cantidades físicas con matrices terá que reflectir este feito matemático. Isto leva a Heisenberg a enunciar o Principio de indeterminación. A teoría cuántica ten un éxito enorme e logra explicar practicamente todo o mundo microscópico. En 1932, pouco antes de cumprir os 31 anos, recibe o premio Nobel de Física por «A creación da mecánica cuántica, cuxo uso conduciu, entre outras cousas, ó descubrimento das formas alotrópicas do hidróxeno».

En 1935 intenta substituír a Sommerfeld que se xubila como profesor en Múnic, pero os nazis queren eliminar toda teoría física «xudeizante», e nesa categoría entran a mecánica cuántica e a relatividade, cuxos referentes, Max Born e Albert Einstein son xudeus, de maneira que se impide o seu nomeamento.

Malia isto, en 1938, Heisenberg acepta dirixir o intento nazi por obter unha arma atómica. Durante moitos anos subsistiu a dúbida de se este proxecto fracasou por impericia de parte dos seus integrantes ou porque Heisenberg e os seus colaboradores déronse conta do que Hitler podería facer cunha bomba atómica. Só moitos anos despois, en 1995, sóubose que os cálculos alemáns estaban equivocados e que sempre tiveron a intención de construír a bomba.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Werner Heisenberg

A Galicitas posúe citas sobre:  Werner Heisenberg

Ligazóns externas

• Biografía (en inglés)