Moros (/ˈmɔːrɒs/ or Morus /ˈmɔːrəs/ ; Antik Yunanca: "kıyamet ve kader" anlamına gelir), Yunan mitolojisinde ölümlüleri ölümcül kaderlerine sürükleyen, yaklaşan kıyametin "nefret dolu" olarak kişiselleştirilmiş ruhudur. Moros'un insanlara ölümlerini öngörme yeteneği verdiği de söylenir. Roma eşdeğeri ise Fatum'dur.
Moros, gecenin ilkel tanrıçası Niks'in çocuğudur.
Hesiodos'un Thegony'sinde, Niks'in diğer çocukları ile birlikte Moros'u tek başına doğurduğu anlatılmaktadır.
Hesiodos; Moros'u ve kardeşleri Keres (Şiddetli Ölüm) ve Thanatos'u (Ölüm) ölüm tanrıları olarak tanıtır.
Yine diğer kardeşlerini ise şu şekilde sıralar: Hypnos (Uyku), Oneiroi (Düşler), Momos (Alaycılık), Oizys (Depresyon), Hesperidler (Batılı Gece Kızları), Moirai (Kader Tanrıçaları), Nemesis (Hubris), Apate (İhanet), Philotes (Kara Sevda), Geras (Yaşlılık) ve Eris'tir (Kavga).
Hyginus'a göre ise aşağıdaki gibidir:
Nox/ Niks'ten (Gece) ve Erebus'tan doğdu: Fatum/ Moros (Kader), Senectus/ Geras (Yaşlılık), Mors/ Thanatos (Ölüm), Letum (Çözülme), Continentia/ Sophrosyne (Ilımlılık), Somnus / Hypnos (Uyku), Somnia/ Oneiroi (Rüyalar), Amor (Aşk)—yani Lysimeles, Epiphron (İhtiyat), Porphyrion, Epaphus, Discordia/ Eris (Uyuşmazlık), Miseria/ Oizys (Sefil), Petulantia/ Hybris (İsteksizlik), Nemesis (Kıskançlık), Euphrosyne (İyi Neşe), Amicitia/ Philotes (Dostluk), Misericordia/ Eleos (Merhamet), Styx (Nefret); üç Parcae/ Moirai (Kader), yani Clotho, Lachesis ve Atropos; Hesperides.