Ebla dili, Kuzey Suriye'de Doğu Sami halkları tarafından MÖ 3000'li yıllarda konuşulmuş ölü bir Sami dilidir.[1] İsmini günümüz Suriye sınırları içinde kalan antik şehir Ebla'dan alır.[1]
Cyrus H. Gordon'a göre Ebla dili çok fazla konuşulmamış ve muhtemelen Doğu ve Batı Sami özelliklere sahip yazılı ve ortak bir dil olarak kullanılmıştır.[2]
Ebla dili Sargon Öncesi Akadcaya çok yakın bir dil olarak da tanımlamıştır. Richard I. Caplice, Ignace Gelb ve John Huehnergard'ın görüşü Ebla'nın Erken Akad lehçesi olmadığıdır[3] çünkü diğer Akkad lehçeleri ile ilişkilendirilebilir.[4] Manfred Krebernik, Ebla dilinin Akadcayla çok yakın bir ilişkisi olduğunu ve bu dilin Erken Akadca diyalekti olarak sınıflandırılabileceğini söyler.[5]
Ebla dili, hem Batı hem de Doğu Sami dil özelliklerine sahip Doğu Semitik bir dil olarak düşünülür.[6][7] Gramatik bağlamda, Ebla dili Akadca ile benzerlik gösterir fakat sözdizimsel bağlamda ve bazı gramatik şekiller konusunda Ebla dili Batı Semitik dillere daha yakınlık gösterir.[8]
Ayrıca bu dile ait çivi yazısı şeklinde çoğunluğu Ebla şehrine ait kalıntılarda 1970'li yıllarda bulunan 15.000 tablet bulunmaktadır.[2]